Λαθρο-Μεταλλεία Χρυσού Χαλκιδικής:
Θέμα πολιτικό και υπαρξιακό, μα προπαντός σκάνδαλο εγκληματικό.

(Μια συνολική θεώρηση του θέματος και μια πρόταση δράσης για θετική διέξοδο)

Το άρθρο είναι αναπαραγωγή από το site: Ενεργοί πολίτες Δ.Ε.Αρναίας

Πρόλογος...

Το σχέδιο ήταν τόσο απλό όσο μια συνηθισμένη ιστορία διαπλοκής στη μεταπολιτευτική Ελλάδα:  Σε πρώτη μοίρα το μέγιστο κέρδος του «εθνικού» εργολάβου/μιντιάρχη που με τη σειρά του θα φροντίσει για την πολιτική και οικονομική μακροημέρευση όσων βοήθησαν στην υπόθεση.  Όλα τα υπόλοιπα -άνθρωποι, περιουσίες, νερό, γη, αέρας, θάλασσα, άλλες δραστηριότητες- θυσία στο βωμό του, αρκεί να βρεθούν μερικά καλά άλλοθι που θα καλύψουν τη λαθροθηρία, την παρανομία και την καταστροφή.  Ύστερα ήρθε (κι έδεσε) και η τρόικα που βοήθησε να βρεθούν τα άλλοθι για το έγκλημα αφανισμού ενός τόπου.  Το έγκλημα αυτό δεν καθάρεται (φυσικά) με χορηγίες, προσφορές και υποτροφίες, αλλά τιμωρείται υποδειγματικά όπως και τα υπόλοιπα εγκλήματα που έγιναν σε βάρος του λαού και της χώρας τα τελευταία χρόνια... 


Εν ολίγοις...

Πρόκειται για ένα κραυγαλέο οικονομικό, περιβαλλοντικό, αναπτυξιακό και κοινωνικό σκάνδαλο που εκχωρεί -μεταξύ των άλλων- και εθνική κυριαρχία.  Αποτελεί θέμα εθνικών διαστάσεων με διαχρονική διαπλοκή και παράνομη συναλλαγή ανάμεσα σε πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα.  Στην υπόθεση «Λαθρο-Μεταλλεία Χρυσού Χαλκιδικής» συμπυκνώνεται σε μικρογραφία η εθελόδουλη μνημονιακή πολιτική των τελευταίων χρόνων όπως και η μεταπολιτευτική πορεία του δικομματικού αστικού κράτους προς την πλαστική ευμάρεια, τη χρεοκοπία και τα μνημόνια.  Οι αρχιερείς της διαπλοκής «νομιμοποίησαν» από τώρα ακόμα και τις μελλοντικές αυθαιρεσίες και καταπατήσεις στο άβατο παρακράτος Eldorado/Μπόμπολα/Πάχτα που βρίσκεται ήδη στα σκαριά.  Το παράνομο και καταστροφικό αυτό κράτος (εν κράτει) το συντηρούν σήμερα οι έλληνες φορολογούμενοι πολίτες από το υστέρημα των κομμένων μισθών και συντάξεών τους που γεμίζουν τα κενά που άφησαν τα «μαζι-φαγωμένα» και η αδηφαγία των κρατικοδίαιτων μυζητικών παράσιτων που αλλιώς ονομάζονται σωτήρες του έθνους. 

Για το περιβάλλον και τους φυσικούς πόρους της Χαλκιδικής -και της πατρίδας μας- αποτελεί και εγκληματική ενέργεια με δόλο:  η έγκριση των περιβαλλοντικών «όρων» στηρίχθηκε σε ανυπόστατους και ψευδείς ισχυρισμούς της εταιρείας που έγιναν αποδεκτοί κυριολεκτικά σε μια νύχτα και «στα τυφλά» από γραικύλους πολιτικούς που γνώριζαν τις καταστροφικές συνέπειες.  Αν ο ελληνικός λαός υφίσταται βιασμό από τις δυο τρόικες (εξωτερικού και εσωτερικού) και έχει πρόβλημα ύπαρξης λόγω της λιτότητας και της εξαθλίωσης, ο λαός της Χαλκιδικής βιάζεται ακόμα μια φορά και απειλούνται οι εστίες του και η ύπαρξή του από αδίστακτους χρυσοθήρες και τους πολιτικούς συνεργούς τους. 

Γη, νερό, δάση, θάλασσα, αέρας όπως και οι υπόλοιπες, πλην της μεταλλίας, δραστηριότητες γίνονται ολοκαύτωμα στο βωμό ενός τεράστιου κλοπιμαίου κέρδους μιας ξένης εταιρείας, με πρόσχημα μερικές πρόσκαιρες, κακοαμοιβόμενες και υποκείμενες σε τεράστους κινδύνους υγείας θέσεις εργασίας και με το δημόσιο να μένει στο τέλος με ένα παθητικό εθνικών διαστάσεων.  Τα μοναδικά «άλλοθι» των ατζέντηδων της χρυσοθηρίας, δηλαδή θέσεις εργασίας και έσοδα από είσπραξη φόρων, αποδεικνύονται σαν παραμύθια του τρίτου κόσμου και «πολύ φασαρία για το τίποτα».  Το θέμα δεν αφορά μόνο τους κατοίκους της ΒΑ Χαλκιδικής αλλά τους πολίτες και τις πολιτικές δυνάμεις όλης της χώρας σαν μέρος του σχεδίου εκποίησης και υπο-ανάπτυξης που επιβάλλουν ο νεοφιλελευθερισμός και τα μνημόνια.  Θα πρόκειται για το μεγαλύτερο ξέπλυμα λαθραίου κέρδους στην ιστορία της χώρας επειδή θα στηρίζεται στον πιο λαθραίο αφανισμό ανθρώπινου και φυσικού κεφαλαίου.  Δίκαια δεν χαρακτηρίζεται σαν επένδυση αλλά σαν δραστηριότητα λαθραία και καταστροφική. 

Οι δικαστές του ΣτΕ κατά την εξέταση της υπόθεσης ενώπιόν τους έχουν να διέλθουν από τρεις μεγάλους σκοπέλους:  -να μείνουν ανεπηρέαστοι από τα προαπαιτούμενα δόγματα της σημερινής πολιτικής εξουσίας και τους άδικους εκβιασμούς της τρόικα, -να ρίξουν μια καθαρή ματιά στη διαχρονική παρανομία που διατρέχει την υπόθεση ώστε να προτείνουν επιστροφή στη νομιμότητα για διασφάλιση του δημόσιου συμφέροντος, και -να διακρίνουν με επιστημονική επάρκεια ανάμεσα στις ανυπόστατες παραδοχές και συμπεράσματα της εταιρείας και στις τεκμηριωμένες αιτιάσεις της ανεξάρτητης επιστήμης που κρούει το κώδωνα του κινδύνου για ολοκληρωτική καταστροφή της Χαλκιδικής. 

Το δίλημμα για υλοποίηση της «επένδυσης» με τήρηση ή όχι των περιβαλλοντικών «όρων» είναι επίπλαστο και ανύπαρκτο απλά γιατί δεν υπάρχουν όροι που τηρούμενοι να προστατεύουν το περιβάλλον. Είναι παγίδα για τους ανυποψίαστους και λίγο ενημερωμένους πολίτες. Το πραγματικό δίλημμα του κινήματος αντίστασης και ανατροπής είναι: Ακύρωση της «επένδυσης» και του συνολικού πλαισίου που την περιβάλλει ή υλοποίησή της μέσα από μια επίπλαστη και τελικά καταστροφική «νομιμότητα».  Υπάρχει εναλλακτική και εθνικά/κοινωνικά επωφελής λύση εκμετάλλευσης του φυσικού πλούτου της περιοχής -του ορυκτού συμπεριλαμβανομένου- με συνολική αναπτυξιακή βιωσιμότητα και θέσεις εργασίας που μπορεί να διεκδικηθεί σε κινηματικό και θεσμικό επίπεδο.  Βασικό ζητούμενο για την πατριωτική αυτή λύση που αποτελεί και μέρος της συνολικής διεξόδου για τη χώρα, είναι η επιστροφή στη νομιμότητα.  Αλληλέγγυα ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ στην παρανομία, τα σκάνδαλα διασπάθισης δημόσιων αγαθών και την εξαθλίωση του λαού, ΑΝΑΤΡΟΠΗ της σημερινής πολιτικής εξουσίας για απομάκρυνση των φαύλων από τα κέντρα λήψης αποφάσεων και ΑΝΟΡΘΩΣΗ εκ βάθρων της χώρας και της κοινωνίας από μια νέα φερέγγυα πολιτική εξουσία.  Χωρίς τετελεσμένα και ανοχές...



1. Το οικονομικό σκάνδαλο και οι προεκτάσεις του.  


Το θέμα -εκτός από ανθρωπινο-υπαρξιακό όπως θα φανεί παρακάτω- είναι κατ’ εξοχήν πολιτικό και άμεσα συνδεδεμένο με τις επιταγές της τρόικα και την εφαρμοζόμενη μνημονιακή πολιτική, δηλαδή την άνευ όρων εκχώρηση δημόσιας περιουσίας και φυσικών πόρων στα πλαίσια μιας επίπλαστης ανάπτυξης.  Στην πραγματικότητα πρόκειται για εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας και για απεμπόληση κάθε σχεδιασμού για εθνικά βιώσιμη ανάπτυξη.  Επί πλέον αποτελεί ένα σημαντικό κομμάτι του «πως φτάσαμε ως εδώ» με τα ευτελή τιμήματα και τις δωρεάν εκχωρήσεις προς τους διαπλεκόμενους-κρατικοδίαιτους «εθνικούς εργολάβους» από ένα φαύλο δημόσιο που ποτέ δεν θέλησε να υπερασπιστεί και να αξιοποιήσει την περιουσία του γιατί ποτέ δεν την είδε σαν περιουσία των εργαζόμενων και των φορολογουμένων πολιτών του.  Αποτελεί χαρακτηριστικό γεγονός της εκδοχής Πάγκαλου ότι «τα έφαγαν μαζί», αφού αυτά ακριβώς τα «μαζι-φαγωμένα» πληρώνει σήμερα η πτωχευμένη ελληνική κοινωνία.  Για τον κυρίαρχο ρόλο του Χρήστου Πάχτα στην υπόθεση αυτή -που σημερα βρήκε σαν κολυμπήθρα του Σιλωάμ το δήμο Αριστοτέλη- τα ντοκουμέντα είναι αδιάψευστα και καταιγιστικά.  Αν σήμερα για παράδειγμα η ΔΕΗ ξεπουλιόταν (σκανδαλωδώς, και για την τιμή αυτή καθ’ αυτή αλλά και για την απώλεια μιας κερδοφόρας επιχείρησης με υποδομές και προοπτική ανάπτυξης) με τη χρηματιστηριακή της αξία των €2,5 δις (πραγματική €35 δις), τούτος ο πλούτος εκχωρήθηκε (μαζί με τη γη) μεμηδενικό τίμημα και ας αξίζει €20 δις και ας έχει σήμερα χρηματιστηριακή αξία €3 δις.  Η υπογραφή στην Απόφαση Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων (ΑΕΠΟ) έπεσε εσπευσμένα από τον δοκιμασμένο υπογραφέα των μνημονίων Παπακωνσταντίνου -γι’ αυτό εξάλλου τοποθετήθηκε στο πόστο του υπουργού ΠΕ.Κ.Α.- κατ’ εντολή των υπαλλήλων της τρόικα γιατί τα υποτιθέμενα έσοδα του δημοσίου θα έμπαιναν στο Ταμείο Αξιοποίησης (εκ των υστέρων ανακαλύφθηκε ότι τα έσοδα αυτά είναι μηδενικά).  Δεν έφτανε αυτό, και το ελληνικό δημόσιο -λέμε τώρα- αρνείται (!!) να εισπράξει από τον Μπόμπολα τα €15,4 εκ. που επιδίκασε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και παραπέμπεται για το λόγο αυτό από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.  Οι παραπάνω ενδείξεις της διαπλοκής δεν έχουν μόνο ονοματεπώνυμο αλλά και βοούν από μόνες τους αν και αποτελούν μόνο την κορυφή του παγόβουνου.  Οι παροχές δημόσιας περιουσίας με δημόσια ζημία σε οικονομικά συμφέροντα (υπό καθεστώς κοινωνικών περικοπών, π.χ. ΑΤΕ Bank και ΤΤ), είναι τα σημερινά ισοδύναμα του διαχρονικού σκανδάλου «ζημιογόνος εκχώρηση αντί κερδοφόρος αξιοποίηση δημόσιου πλούτου».  Χαρακτηριστικό για όλες τις περιπτώσεις εκχώρησης -των λαθρο-μεταλλείων μη εξαιρουμένων- είναι ότι παντού προηγήθηκε της εκποίησης η οικονομική απαξίωση (π.χ. ΔΕΗ-χαράτσι-μη είσπραξη χρεών, ΑΤΕ-μη επανακεφαλαιοποίηση-σπάσιμο καλή-κακή, ΤΤ-Υπ.Οικ: δεν είναι βιώσιμο, κλπ) ώστε το δημόσιο να έχει άλλοθι για τη μη (οικονομική) απαίτηση από τους αποδέκτες (τα κρατικοδίαιτα λαμόγια) μετά τη χαρισματική πράξη:  Αυτό λέγεται διαπλοκή με καταδολίευση. 

Στην περίπτωση των Λαθρο-Μεταλλείων Χρυσού Χαλκιδικής η καταδολίευση ξεκίνησε από τον υφυπουργό Χρήστο Πάχτα με το  επιχείρημα (ξένο προς οποιαδήποτε διεθνή πρακτική) ότι «τα μέταλλα πριν εξέλθουν από το κοίτασμα έχουν μηδενική αξία» και ότι «η γη είναι χρήσιμη μόνο για τα μέταλλα που περιέχει».  Το παγόβουνο είναι μεγάλο και πολυδιάστατο όπως θα φανεί παρακάτω.  Επειδή τα οικονομικά μεγέθη είναι τεράστια («είναι πολλά τα λεφτά» όπως λέει ο λαός) είναι εύλογο να είναι τεράστιες και οι παρενέργειες σε όλα τα επίπεδα.  Το παράνομο κράτος εν κράτει Eldorado/Μπόμπολα/Πάχτα για το οποίο θα μιλήσουμε αναλυτικά παρακάτω, έχει ήδη αρχίσει να παίρνει σάρκα και οστά. 


Το περιβαλλοντικό έγκλημα:  κίνδυνος και για την ανθρώπινη ύπαρξη. 

    Η Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) που κατατέθηκε από την «Ελληνικός Χρυσός» αποτελεί κομβικό σημείο για τον λόγο ότι αυτή στήθηκε κίβδηλα με παραποίηση και απόκρυψη επιστημονικών στοιχείων και με ανυπόστατες, ατεκμηρίωτες και έως ψευδείςπαραδοχές και αιτιάσεις -από τους επί πληρωμή ανθρώπους της εταιρείας που τη συνέταξαν- όσον αφορά στις επιπτώσεις στο περιβάλλον, στον άνθρωπο και στους φυσικούς πόρους.  Παράλληλα παραβιάστηκε κατάφωρα η ελληνική και κοινοτική περιβαλλοντική νομοθεσία.  Το γεγονός αυτό στηρίζεται ακλόνητα από τα εξής τρία (μη) συμβάντα:  α) Ποτέ δεν διεξήχθη δημόσια διαβούλευση ιδίως στην ευρύτερη περιοχή της επέμβασης ώστε να ακουστούν και να καταγραφούν επίσημα οι αντίθετες απόψεις, παρά μόνο ένας (παράνομα) εσπευσμένος, προσχηματικός και με face control (κατά τα άλλα ανοικτών θυρών) «διάλογος» από ανθρώπους του κύκλου της εταιρείας στους οποίους είχε δοθεί εκ των προτέρων και η σχετική «γραμμή».  β) Ποτέ δεν ζητήθηκε η γνωμάτευση ανεξάρτητων φορέων και επιστημόνων για το θέμα και όσοι πρωτόβουλα εξέφρασαν γνώμη (ΑΠΘ, ΤΕΕ/ΤΚΜ, Γεωπονική Σχολή ΑΠΘ, Τμήμα Τουριστικών Επιχειρήσεων ΤΕΙΘ, Δικηγορικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης, πλήθος μεμονωμένων καθηγητών και επιστημόνων κλπ) όλοι ανέδειξαν τους ανυπόστατους ισχυρισμούς της ΜΠΕ.  Δηλαδή οι υπογράφοντες την ΑΕΠΟ υπουργοί-ανδρείκελα θεώρησαν σαν αληθείς όλους τους ανυπόστατους και ψευδείς ισχυρισμούς των έμμισθων ανθρώπων της εταιρείας, και σαν ανύπαρκτους τους ισχυρισμούς όλης (!!) της υπόλοιπης επιστημονικής κοινότητας, κατά το «Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει».  γ) Ποτέ δεν ζητήθηκε η γνώμη παραγωγικών φορέων της περιοχής και όσοι από αυτούς εκφράστηκαν πρωτόβουλα εκ των υστέρων, διατύπωσαν τουλάχιστον την ανησυχία τους για το μέλλον των δραστηριοτήτων τους (ξενοδόχοι, μελισσοτρόφοι, υλοτόμοι, κτηνοτρόφοι, αλιείς κλπ). 
   Για να γίνουν τα παραπάνω, είχε ήδη ανοίξει η όρεξη της εταιρείας με απαλλαγή της (πάλι από τον Χρήστο Πάχτα) από ευθύνες για περιβαλλοντικές βλάβες και «κάνοντας τα στραβά μάτια» στην κατά συρροή αθέτηση των όρων στις υπάρχουσες δραστηριότητες (οι εκθέσεις των επιθεωρητών περιβάλλοντος έβγαιναν σε μορφή…nonpaper χωρίς καμια συνέπεια).  Η εταιρεία διέκρινε ότι είχε δημιουργήσει ένα κύκλωμα δικών της ανθρώπων στη δημόσια διοίκηση που θα της έκαναν όλα τα χατήρια ακόμα και την αποδοχή των ψευδών και ατεκμηρίωτων συμπερασμάτων της ΜΠΕ.  Το εάν οι άνθρωποι του κυκλώματος αυτού ήταν και είναι «με το αζημίωτο» ή όχι (βλέπε ισοδύναμο Siemens), αυτό είναι θέμα δικαστικής και κοινοβουλευτικής έρευνας.   Γίνεται προφανές ότι τα κυκλώματα και οι άνθρωποι της εταιρείας (του Χρήστου Πάχτα και του Υ.ΠΕ.Κ.Α. περιλαμβανομένων) έστησαν μια πλεκτάνη ώστε να εξαπατήσουν την κοινή γνώμη και να περάσουν εν κρυπτώ τους ανυπόστατους ισχυρισμούς τους σαν αληθινούς.  Εκτός από του όρους «μαϊμού», έγιναν επιπλέον αποδεκτοί και «όροι» του τύπου «ήξεις αφήξεις», δηλαδή ό,τι και να πράξει η εταιρεία στο τέλος θα δικαιωθεί ακόμα και για οφθαλμοφανείς καταστροφές που θα είναι δήθεν τυχαίες αφού οι «όροι» τηρήθηκαν. Ακόμα και τη Φινλανδία -όχι όμως την Τουρκία- έφεραν ως παράδειγμα περιβαλλοντικής συμμόρφωσης που φυσικά καμία σχέση δεν έχει η σχεδόν ακατοίκητη, με άφθονα νερά και παγωμένη Αρκτική με την πυκνοκατοικημένη, λείψυδρη και θερμή Χαλκιδική.  Έτσι η υπογραφείσα Απόφαση Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων (ΑΕΠΟ) μπορεί να χαρακτηριστεί σαν Απόφαση Έγκρισης άνευ Περιβαλλοντικών Όρων (ΑΕαΠΟ) ή καλύτερα Απόφαση Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων Καταστροφής (ΑΕΠΟΚ). 

   Χαρακτηριστικές περιπτώσεις όπου ανυπόστατοι, ψευδείς και ατεκμηρίωτοι ισχυρισμοί της εταιρείας έγιναν αποδεκτοί στα τυφλά -αν και καταρρίφθηκαν με επιστημονική τεκμηρίωση από ανεξάρτητους επιστημονικούς φορείς και επιστήμονες- παρουσιάζονται στο ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ που ακολουθεί όπου και αναλύεται εν είδει παραδείγματος η πρώτη περίπτωση (τα σχετικά ντοκουμέντα είναι εύκολα διαθέσιμα σε όποιον θάθελε να τα μελετήσει).  Με δυο λόγια, γη, νερό, δάση, θάλασσα, αέρας γίνονται ολοκαύτωμα στο βωμό ενός τεράστιου κλοπιμαίου κέρδους και στο όνομα κάποιων δήθεν «όρων» που εφόσον τηρηθούν -λένε- δεν θα συμβεί τελικά τίποτα το τραγικό. Μόνο που οι όροι αφορούν στις ενέργειες και όχι στις συνέπειες -που είναι και το τελικό ζητούμενο και για τις οποίες έχει δοθεί στην εταιρείααπαλλακτικό εκ των προτέρων αφού έγινε δεκτό χωρίς δεύτερη σκέψη το τελικό συμπέρασμα ότι «η περιοχή θα παραδοθεί σε κατάσταση καλύτερη από τη σημερινή».  Κυριολεκτικά το θέμα αντιμετωπίστηκε σαν να επρόκειτο για το στήσιμο μιας παιδικής χαράς σε ένα χωριό. 

      Εύκολα συμπεραίνεται ότι η κατάχρηση του δημόσιου πλούτου και το περιβαλλοντικό έγκλημα -αν τελικά υλοποιηθεί η «επένδυση»- θα έχουν στο μέλλον σαν άλλοθι την πιστή εφαρμογή των δήθεν όρων της ΜΠΕ και της ΑΕΠΟ(Κ).  Αν γίνουν επιπλέον αυθαιρεσίες και παραβιάσεις των «όρων» -όπως είθισται από εταιρείες του είδους και από αλωμένους ελεγκτικούς μηχανισμούς σαν τον ελληνικό- τότε θα πρόκειται για περιβαλλοντικό και αναπτυξιακό ανοσιούργημα, ένα δράμα με αποτρόπαιο τέλος και ένα δρόμο χωρίς επιστροφή για την περιοχή, πλην όμως με αίσιο τέλος για τη λαφυραγώγηση της χώρας από μια πολυεθνική εταιρεία στο όνομα μιας δήθεν ανάπτυξης και μερικών πρόσκαιρων και κακοαμοιβόμενων θέσεων εργασίας.  Τελικά η μόνη διαφορά ανάμεσα στην «επένδυση» αυτή και μια αντίστοιχη στην Αφρική (ή σε άλλο σημείο του τρίτου κόσμου) είναι ότι εκεί δεν βάζουν εξαρχής όρους ενώ εδώ μας επέβαλαν ψεύτικους όρους. Το αποτέλεσμα θα είναι ένα και το αυτό.  Εξάλλου η αφρικανοποίηση και η τριτοκοσμικοποίηση της χώρας είναι σημεία των καιρών και επιδίωξη της τρόικα και των «ελλήνων» νενέκων της. 

      Χαρακτηριστικό της όλης ιστορίας είναι ότι σχεδόν όλοι όσοι από το δημόσιο βίο της χώρας εμπλέκονται στην υπόθεση αυτή γνώριζαν ότι συναποφάσιζαν στην τέλεση ενός εγκλήματος, δηλαδή οι αποφάσεις και οι υπογραφές τους ενέχουν δόλο.  Οι ίδιοι φυσικά άνθρωποι -όπως το συνηθίζουν- επένδυσαν πολλές φορές τις αποφάσεις και τις υπογραφές τους με πατριωτικές κορώνες περί εθνικής σωτηρίας μόνο και μόνο για να ρίξουν στάχτη στα μάτια των πολιτών, κυρίως των ιθαγενών.  Αν μεταξύ αυτών υπήρχαν κάποιοι που -λόγω πτωχού μυαλού- δεν αντιλήφθηκαν το έγκλημα τότε είναι λυπηρό που βρέθηκαν στο δημόσιο βίο χωρίς αυτό να σημαίνει ότι απαλλάσονται από ευθύνες.  Γιατί ευθύνες πρέπει να αποδοθούν, και θα αποδοθούν. 


1. Άβατο και αθέατο, το «χρυσό» παρακράτος βρίσκεται ήδη στα σκαριά.  


Η εταιρεία έχει ήδη πάρει απ’ τους αρχιερείς της διαπλοκής στα υπουργεία πράσινο φως και κάλυψη για μελλοντικές αυθαιρεσίες και καταπατήσεις που θα φαίνονται όμως σαν «νόμιμες».  Όσο απίστευτο και αν φαίνεται, κι όμως είναι αληθινό.  Η βουλιμία των εταιρειών εξόρυξης για εύκολο κέρδος και για μυστικότητα στις δραστηριότητες είναι παγκόσμια γνωστή.  Όσο λιγότεροι στα πόδια τους, όσο περισσότερο αθέατοι, τόσο πιο εύκολα γίνεται η βρόμικη δουλειά.  Η περίπτωση των Σκουριών δεν μπόρεσε να ξεφύγει από τον κανόνα αυτό.  Χημικά, σφαίρες, συρματοπλέγματα τύπου Ιράκ, κουκουλοφόροι σεκιουριτάδες και ό,τι άλλο δεν μπορεί να βάλει ο ανθρώπινος νους δίνουν μια πρόγευση των μέσων του νέου απόλυτου κράτους (παρακράτους) ώστε να κρατηθεί άβατο και αθέατο -ακόμα και σε απόσταση από τον δημόσιο χώρο που το περιβάλλει.  Γιατί αθέατο;  Γιατί η παρανομία πρέπει μεν να γίνεται αλλά να μην σκανδαλίζει κιόλας τους θεατές.  Και πράγματι εκεί μέσα πρόκειται να γίνει (ήδη άρχισε) όργιο παρανομίας -πολύ μεγαλύτερο από όσο έγινε μέχρι στιγμής στα προεόρτια- με τις ευλογίες των υπογραφών υπουργών-ανδρείκελων.  Αν μιλούσαμε πριν για όρους ανύπαρκτους, «μαϊμούδες», ψευδείς, «ήξεις, αφήξεις» κλπ, αν μιλούσαμε για αυθαιρεσίες και παραβιάσεις των «όρων» με τη συνδρομή και τα στραβά μάτια του ελληνικού κράτους, τώρα μιλάμε για την καταπάτηση κάθε έννοιας κυριαρχίας του ελληνικού κράτους, μιλάμε για το κράτος «ξέφραγο αμπέλι» από τα ρετιρέ του -κρατικής προέλευσης- πλούτου.  Σύμφωνα με την Απόφαση Έγκρισης Περιβαλλοντικών ΌρωνΚαταστροφής (ΑΕΠΟΚ) για οποιαδήποτε τροποποίηση, επέκταση, έρευνα, νέα μεταλλευτική δραστηριότητα, στο μέλλον δεν θα χρειάζεται νέα υποβολή και έγκριση περιβαλλοντικών όρων αν αυτή βρίσκεται μέσα στην παραχωρηθείσα μεταλλευτική έκταση των 320000 στρεμμάτων.  Με απλά λόγια αυτό σημαίνει «μπάστε σκύλοι αλέστε». ‘’Σκάψτε όπου θέλετε, όπως θέλετε, όσο θέλετε, ξεχάστε τις γεωμετρίες εκσκαφής, βγάλτε ό,τι θέλετε, οδηγός σας η τιμή του χρυσού, κάνετε όσα πηγάδια θέλετε, όσο ανοιχτά θέλετε, όσο βαθιά θέλετε, αντλήστε, χύστε όσα νερά θέλετε, αποψιλώστε όσο δάσος θέλετε, ρίξτε όσα απόβλητα, όσα τοξικά θέλετε στο δάσος, κάντε όσες χαβούζες θέλετε, κάντε τη Χαλκιδική σουρωτήρι, αλλά για να τα κάνετε όλα αυτά πρέπει να μας υποβάλλετε μια αίτηση με συνημμένη υπεύθυνη δήλωση που να λέει ότι δεν θα βλάψετε το περιβάλλον, αλλιώς άδεια δεν έχει...’’.  Το απόλυτο κράτος ξεφτίλα, έρμαιο του κάθε μυζητικού παράσιτου που μπορεί να δημιουργήσει το δικό του παρακράτος όπου θα κάνει εξορύξεις με....υπεύθυνη δήλωση.  Ακολούθησε και η άρση με φωτογραφική διάταξη ενός «μικρού» εμποδίου:  Τώρα πλέον επιτρέπεται και δια νόμου η απόθεση βιομηχανικών αποβλήτων/λυμάτων εντός των δασών...(η προηγούμενη απαγόρευση έβλαπτε σοβαρά τον...Μπόμπολα).

Τώρα γίνεται πλέον κατανοητό γιατί οι χρυσοθήρες απέφυγαν να συντάξουν -με τα «στραβά μάτια» του Υ.Πε.Κ.Α., ενώ όφειλαν σύμφωνα με την ελληνική και ευρωπαϊκή νομοθεσία- Στρατηγική Εκτίμηση Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων για έργα με σοβαρή επίδραση στο περιβάλλον και για τα οποία προβλέπονται μεγάλες επεκτάσεις στο μέλλον.  Γιατί αν συνέτασαν και υπέβαλαν τέτοια μελέτη θα συνέβαιναν δυο κοσμοϊστορικά γεγονότα.  Το πρώτο θα ήταν ότι το ελληνικό κράτος θάπρεπε να μεταλλαχτεί από κράτος διαπλοκής σε ευνομούμενο κράτος (γεγονός φυσικά απευκταίο και για τα δυο σκέλη της διαπλοκής).  Το δεύτερο θα ήταν ότι θάπρεπε όλα τα σχέδια των χρυσοθήρων (φανερά και μυστικά), από τα τωρινά μέχρι τα πιο μακρόπνοα για την περιοχή, να αποτυπωθούν συνδυαστικά και με προέκταση το μέλλον, και τότε μοιραία θα αποκαλύπτονταν ότι η περιοχή δεν προορίζεται για ανάπτυξη αλλά για τοξικό σκουπιδότοπο και νεκροταφείο.  Ένα απέραντο πεδίο καταστροφικών και τοξικών δραστηριοτήτων από Ολυμπιάδα μέχρι Σκουριές, από Πιάβιτσα μέχρι Τσικάρα και από Στανό μέχρι Φισώκα. 

Τώρα γίνεται πλέον κατανοητό ότι αυτό το ιδιωτικό παρακράτοςEldorado/Μπόμπολα/Πάχτα είχαν σαν όραμά τους οι πολιτικοί συνεργοί των χρυσοθήρων όταν χάριζαν τα δις.  Το παράνομο και καταστροφικό αυτό κράτος το συντηρούν σήμερα οι έλληνες φορολογούμενοι πολίτες από το υστέρημα των κομμένων μισθών και συντάξεών τους που γεμίζουν τα κενά που άφησαν τα «μαζι-φαγωμένα» και η αδηφαγία των κρατικοδίαιτων μυζητικών παράσιτων που θέλουν να λέγονται σωτήρες του έθνους. 


1. Οι δικαστές του ΣτΕ και οι πολιτικοί. 

Οι δικαστές του ΣτΕ κατά την εξέταση της υπόθεσης ενώπιόν τους, δεν πρέπει να επηρεαστούν από καμία υπόδειξη «άνωθεν» και «έξωθεν» (βλ. τρόικα). Οι λαθραίοι χρυσοθήρες ταυτίζουν το δημόσιο συμφέρον με την τύχη της εγκατάστασης των μεταλλείων χρυσού ενώ στην προκείμενη περίπτωση το δημόσιο συμφέρον ταυτίζεται με την αποτροπή της εγκατάστασης των μεταλλείων χρυσού, την προστασία του περιβάλλοντος και την αειφόρο ανάπτυξη της περιοχής. Η προσεκτική μελέτη του ιστορικού της υπόθεσης και η στάθμιση το δημόσιου οφέλους έξω από κραυγές της συγκυρίας και αβάσιμες ευχές θα απέτρεπε να συνδεθούν οι δικαστές -άθελά τους- με το πλυντήριο σκανδάλων της πολιτικής. Οι πολιτικοί στο κάτω κάτω -έστω πολλοί από αυτούς που πέρασαν από τη δημόσια διοίκηση- έχουν εθιστεί τόσα χρόνια στη σκανδαλώδη διαπλοκή, ίσως λίγο τους ενδιαφέρει το καλό όνομα και επιπλέον προσβλέπουν στο να αποδοθούν «καθαροί» μετά από την κραιπάλη σκανδάλων που συνοδεύει την υπόθεση. Δεν πρέπει σε καμια περίπτωση να επιτρέψουν οι δικαστές νομιμοποίηση του κοινωνικά απονομιμοποιημένου δόγματος της σημερινής κυβερνητικής πολιτικής, ότι δηλαδή: «τα κέρδη ιδιωτικά, οι ζημίες εθνικές» ή ότι «ο εθνικός πλούτος πάει Eldorado, οι καταστροφές πάνε δημόσιο» για την εν προκειμένω περίπτωση. Γιατί είναι ηλίου φαεινότερο ότι όλες τις ζημίες που περιγράφηκαν παραπάνω -οικονομικές, περιβαλλοντικές, αναπτυξιακές- θα τις πληρώσουν για μια ακόμη φορά -μέσω του ελληνικού δημοσίου- όλοι οι Έλληνες φορολογούμενοι -μηδέ των ίδιων των δικαστών εξαιρουμένων, παράδειγμα η επιχειρούμενη κατακρεούργηση των μισθών τους. 

Οι δικαστές επιδεικνύοντας επιστημονική κατανόηση και επάρκεια, όπως έχουν πράξει πλείστες φορές μέχρι πρόσφατα, και αντιπαραβάλλοντας τις τεκμηριωμένες αιτιάσεις της επιστήμης με τις αυθαίρετες παραδοχές και συμπεράσματα της εταιρείας -όπως δεν έπραξαν μέχρι στιγμής οι πολιτικοί- θα καταφέρουν να σταθούν καθαροί στο στερέωμα της δικαιοσύνης αποστασιοποιημένοι από πολιτικές σκοπιμότητες. Ο συστηματικός και με «καθαρή ματιά» έλεγχος νομιμότητας των προσβαλλόμενων κυβερνητικών πράξεων που προωθούν το «έργο» οδηγεί αναγκαστικά σε ΑΚΥΡΩΣΗ τους. Διότι ούτε μια κατά συρροή ψευδόμενη εταιρεία μπορεί να θεωρηθεί αξιόπιστος μάρτυς ούτε -πολύ περισσότερο- οι κυβερνητικές πράξεις που στηρίχθηκαν αποκλειστικά σε αυτό το ψεύδος μπορούν να τύχουν νόμιμης επικύρωσης. Η τήρηση της νομιμότητας και ο σεβασμός στις επιταγές του Συντάγματος που επιβάλλουν προστασία του περιβάλλοντος και «αειφόρο» ανάπτυξη είναι σήμερα το «οξυγόνο» της ελληνικής –αλλά και της τοπικής- κοινωνίας. Χωρίς αυτά τα δύο οδηγούνται σε θάνατο από «ασφυξία». Αναζητώντας τη διαχρονική παρανομία που χαρακτηρίζει την υπόθεση πρέπει παράλληλα να υποδειχθούν τρόποι επιστροφής στη νομιμότητα προς επίρρωση του κοινού περί δικαίου αισθήματος στην κοινωνία. Εκτιμούμε ότι οι δικαστές οφείλουν να ενσκήψουν στην ουσία των επιπτώσεων στο περιβάλλον, όπου τα πράγματα είναι πιο απλά και δεν υπάρχει ανάγκη να «υιοθετηθούν» τα προαπαιτούμενα δόγματα της κυβερνητικής πολιτικής. Εξάλλου δεν είναι ο ρόλος των δικαστών του ΣτΕ να υποκύπτουν στα δόγματα της πολιτικής εξουσίας και ιδιαίτερα σε αυτά που είναι προϊόντα εκβιασμών και πιέσεων των δανειστών και της τρόικα και που είναι εξ ορισμού άδικα. Είναι άραγε τυχαίο ότι η μεταστροφή του ΣτΕ σε μία σειρά υποθέσεις που έχουν σχέση με «μεγάλες» επενδύσεις, σημειώνεται μετά από επανειλημμένες επισκέψεις και συναντήσεις κλιμακίων της τρόικα και του ίδιου του ΧΟΡΣΤ ΡΑΙΧΕΝΜΠΑΧ στο ΣτΕ και με τον ίδιο τον Π. Πικραμμένο –υπό παραίτηση- Πρόεδρο του ΣτΕ ; Θέλουμε να πιστεύουμε ότι το ΣτΕ -στην κραυγαλέα αυτή περίπτωση- δεν θα «ενδώσει» στις Σειρήνες της βιασμένης δήθεν ανάπτυξης μέσω της ολικής καταστροφής της Β.Α. Χαλκιδικής χάνοντας το δρόμο προς την Ιθάκη της αβίαστης πραγματικής ανάπτυξης.


1.Η λυσιτελής έκβαση βρίσκεται στο τρίπτυχο ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, ΑΝΑΤΡΟΠΗ, ΑΝΟΡΘΩΣΗ.  

Στην υπόθεση «Λαθρο-Μεταλλεία Χρυσού Χαλκιδικής» συμπυκνώνεται σε μικρογραφία η εθελόδουλη μνημονιακή πολιτική των τελευταίων χρόνων όπως και η μεταπολιτευτική πορεία του δικομματικού αστικού κράτους προς την πλαστική ευμάρεια, τη χρεοκοπία και τα μνημόνια.  Η λύση του προβλήματος δεν μπορεί -αναγκαστικά- να ξεφύγει από τη πολιτική λύση του συνολικού προβλήματος της χώρας. 
Από τα παραπάνω έγιναν αντιληπτές οι πολιτικές παράμετροι του θέματος μέχρι το επίπεδο της συνολικής απόρριψής του.  Έγινε αντιληπτό ότι με τους όρους που επιδιώκεται να πραγματοποιηθεί η εν λόγω δραστηριότητα δεν αποτελεί ούτε επένδυση ούτε καν ανάπτυξη ακόμα και με την κλασσική έννοια των όρων (πριν υιοθετηθεί ο όρος της βιώσιμης ανάπτυξης).  Πρόκειται απλά για μια σκανδαλώδη αρπαχτή της στιγμής που επενδύεται και με όρους καταστροφής ανθρώπινου και φυσικού κεφαλαίου, όπως επιχειρείται να γίνει σήμερα και σε άλλες περιπτώσεις κατ’ επιταγή της τρόικα και των μνημονίων.  Γη, νερό, δάση, θάλασσα, αέρας όπως και οι υπόλοιπες πλην της μεταλλίας δραστηριότητες γίνονται ολοκαύτωμα στο βωμό ενός τεράστιου κλοπιμαίου κέρδους μιας ξένης εταιρείας, με πρόσχημα μερικές πρόσκαιρες, κακοαμοιβόμενες και υποκείμενες σε θανασιμους κινδύνους θέσεις εργασίας και με το δημόσιο να «μένει στον άσο» με παθητικό εθνικών διαστάσεων.  Και για το λόγο αυτό, το πρόβλημα και η λύση του ξεφεύγουν απ’ το στενό χώρο της δραστηριότητας -τη ΒΑ Χαλκιδική- και αποκτούν εμβέλεια πανελλαδική και εθνική.  Βασικό ζητούμενο, όπως και για όλη τη χώρα, είναι η επιστροφή στη νομιμότητα.  Η οποιαδήποτε λύση θα πρέπει να έχει προέκταση και να «βλέπει» στο μέλλον, να είναι δηλαδή συνολικά βιώσιμη για το δημόσιο συμφέρον, τον άνθρωπο και το περιβάλλον.  Η λύση δεν μπορεί παρά να είναι ταυτόχρονα κινηματική και θεσμική (νομοθετική).  Κατά τη γνώμη μας η λύση πρέπει να εστιάζει σε τέσσερις άξονες:  
α) Διατήρηση των υφιστάμενων θέσεων εργασίας με συνέχιση των σημερινών δραστηριοτήτων αλλά και με ταυτόχρονη αποκατάσταση των υπαρχουσών βλαβών στο περιβάλλον που θα περιλαμβάνει μεταξύ των άλλων την αποκατάσταση του υδροφορέα που υπέστη ταπείνωση λόγω των διερευνητικών γεωτρήσεων, την απομάκρυνση των τελμάτων της Ολυμπιάδας, τον έλεγχο των όξινων απορροών του Στρατωνίου, τη χρήση «μετροπόντικα» στη Στρατονίκη κλπ.  
β) Επείγουσα καταγραφή και κατά προτεραιότητα προώθηση των αναπτυξιακών δυνατοτήτων της περιοχής.  Δημιουργία φορέα -και με συμβολή της τοπικής αυτοδιοίκησης- για εύρεση και ένταξη δραστηριοτήτων σε προγράμματα χρηματοδότησης με στόχο την άμεση δημιουργία βιώσιμων θέσεων εργασίας.  Θέσπιση κινήτρων από την κεντρική διοίκηση για προσέλκυση επενδύσεων σε τομείς με μηδενική και ήπια επίδραση στο περιβάλλον.  Επιδότηση νέων επαγγελματιών -του πρωτογενούς τομέα συμπεριλαμβανομένου- για ανάπτυξη επιχειρηματικότητας στην περιοχή.  
γ) Διερεύνηση/καταγγελία σε κοινοβουλευτικό και δικαστικό επίπεδο των σκανδαλωδών παραχωρήσεων, συμβάσεων, εγκρίσεων κλπ και απονομή ευθυνών.   Νομοθετική δραστηριότητα που θα καταργεί τους φωτογραφικούς «νόμους» στους οποίους στηρίχθηκε το δαιδαλώδες και διαχρονικό αυτό σκάνδαλο.  Στη δημοκρατία δεν υπάρχουν τετελεσμένα και οι νόμοι καταργούνται με νόμους.  Αλλαγή του μεταλλευτικού κώδικα και κατάργηση του νόμου περί μεταλλειοκτησίας.  
δ) Αξιοποίηση από μηδενική βάση του ορυκτού πλούτου της περιοχής.  Αξιοποίηση κάθε δυνατού επιστημονικού, τεχνικού και κοινωνικού μέσου για το «τι και πως μπορεί να αξιοποιηθεί στην περιοχή» με όρους ισορροπημένης προς το περιβάλλον και τον άνθρωπο επέμβασης, δημόσιου και τοπικού οφέλους και κυρίως αειφορίας για όλες τις δραστηριότητες.  Πέρα από τα άμεσα οικονομικά οφέλη που θα πρέπει να έχει το ελληνικό δημόσιο από την περιουσία του, κύριο μέλημα θα πρέπει να είναι η διασφάλιση σταθερών και επαρκώς αμοιβόμενων θέσεων εργασίας.  (Σημ.:  οι σφετεριστές της δημόσιας περιουσίας που μας διαφεντεύουν μέχρι στιγμής μας έφεραν στο σημείο να τονίζουμε τα αυτονόητα, όπως το δημόσιο όφελος που πρέπει να υπάρχει από δημόσια περιουσία!).  Η τοπική αυτοδιοίκηση θα πρέπει να έχει ενεργό και ουσιαστικό ρόλο, και σαν οικονομικός μέτοχος στη δραστηριότητα αλλά και σαν θεματοφύλακας μιας ουσιαστικής δημόσιας διαβούλευσης (ακόμα και με δημοψηφισματικό χαρακτήρα) και της τήρησης των όποιων όρων -αληθινών τώρα- προκύψουν από την -αληθινή τώρα- διαβούλευση.  Οι εκτάσεις που δεν θα αποτελέσουν αντικείμενο εκμετάλλευσης με τους παραπάνω όρους αποχαρακτηρίζονται άμεσα από μεταλλευτικές και αποδίδονται σε άλλες δραστηριότητες που επιτρέπουν τα πολλά φυσικά και ανθρωπογενή πλεονεκτήματα της περιοχής.
  
v  Ποιος;   Για να απαντηθεί το ερώτημα ποιος θα πράξει τα παραπάνω, πρέπει πρώτα να ερευνηθεί αν είναι σε θέση να το πράξει η σημερινή πολιτική εξουσία έστω και με πίεση από το λαϊκό κίνημα.  Αν κρίνουμε από την έφεση με την οποία η σημερινή πολιτική εξουσία συνεχίζει να εκποιεί δημόσια περιουσία, να διασπαθίζει δημόσιο χρήμα σε «εθνικούς εργολάβους, μιντιάρχες και ευεργέτες» και παράλληλα να παρεμποδίζει τη διέλευση κατοίκων από δημόσιους χώρους με σφαίρες, χημικά και συρματοπλέγματα τύπου Ιράκ, τότε πολύ εύκολα συμπεραίνουμε ότι στην πρόθεσή της είναι μάλον να συγκαλύψει τα σκάνδαλα (των δικών της ανθρώπων), να συνεχίσει και να εντείνει την παράνομη διασπάθιση δημόσιας περιουσίας με νέα σκάνδαλα, και ας τα επενδύει όλα αυτά με κορώνες και παχιά λόγια περί εκσυγχρονισμού και μικρότερου κράτους (που θα το λυμαίνονται πιο εύκολα οι κρατικοδίαιτοι εθνικοί εργολάβοι, μιντιάρχες και τραπεζίτες).  Είδαμε ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση βρίσκεται σε εξέλιξη η δημιουργία του παράνομου και ανεξέλεγκτου «κράτους εν κράτει» του «εθνικού» εργολάβου/μιντιάρχη Μπόμπολα και της Eldorado/Ελληνικός Χρυσός, και με συνεπικούρηση του Χρήστου Πάχτα, μέσα σε ένα τεράστιο δημόσιο χώρο.  Η κοινωνική αντίσταση απέναντι σε αυτά τα σκάνδαλα και τις θηριώδεις παρανομίες πρέπει να θεωρείται αυτονόητη και μπορεί να αποφέρει μικρές ή μεγάλες νίκες, αλλά δεν θα μπορέσει να πετύχει την τελική δικαίωση και επιστροφή στη νομιμότητα  χωρίς να απομακρυνθούν οι φαύλοι από τα κέντρα λήψης αποφάσεων. 
v  Με ποιον τρόπο;  Η απάντηση είναι απλή:  με τον τρόπο που μπορούν να αντιμετωπιστούν όλα τα μεγάλα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας και του ελληνικού κράτους με κριτήριο το πλειοψηφικό -και όχι το ολιγαρχικό- όφελος.  Είναι στο χέρι των πολιτικών δυνάμεων -κοινοβουλευτικών και εξωκοινοβουλευτικών- που σέβονται το περιβάλλον, επιζητούν δικαιοσύνη και ανθρωποκεντρική ανάπτυξη και έχουν στοιχειώδες αίσθημα πατριωτικής ευθύνης να αναδείξουν το θέμα στη βουλή και στην κοινωνία.  Μέχρι όμως να υπάρξει τελική πολιτική και πατριωτική δικαίωση το μόνο μέσο που απομένει είναι η αλληλέγγυα ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ από τις επάλξεις -μακρυά από τον καναπέ που είναι το βασίλειο του Μπόμπολα- γιατί όσο μικρότερο το κακό τόσο πιο εύκολα θα μπορεί να επουλωθεί.  Άρα ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ -μαζική, κοινοβουλευτική, εξωκοινοβουλευτική, ανένδοτη, θεσμική, εξωθεσμική, υπερασπιστική της απούσας νομιμότητας- είναι η πρώτη πτυχή.  Κανένας βουλευτής -από όπου κι αν προέρχεται- δε μπορεί να αγνοήσει μια τέτοια σκανδαλώδη και αντεθνική τραγωδία για κανένα μα για κανένα απολύτως λόγο.  Φυσικό επακόλουθο πρέπει να είναι η ΑΝΑΤΡΟΠΗ της σημερινής φαύλης πολιτικής εξουσίας  που υπερασπίζεται στην πράξη τα σκάνδαλα και το ξεπούλημα της λαϊκής περιουσίας και που επουδενί θα μπορούσε να δώσει τελεσφόρο λύση.  Με τους φαύλους και οσφυοκάμπτες στα κέντρα αποφάσεων -που δεν θέλουν, παρά δεν μπορούν, να συγκρουστούν με τη διαπλοκή, τη διαφθορά και την παραβατική ασυλία- δεν πρόκειται ποτέ να υπάρξει δικαίωση.  Θα ήταν εξάλλου οξύμωρο σχήμα οι ίδιοι οι αρχιερείς της διαπλοκής να τα βάλουν με τη διαπλοκή.  Αυτό που φυσικά επιδιώκουν είναι η συγκάλυψη και η ατιμωρησία.  Και φυσικά μια τσακισμένη κοινωνία και μια βιασμένη χώρα -δις βιασμένη Χαλκιδική- χρειάζονται ΑΝΟΡΘΩΣΗ από μια νέα υγιή και φερέγγυα πολιτική εξουσία που εκτός από το «πόθεν έσχες» θα υλοποιήσει και το «πως έπραξες» για την πραγματική απόδοση δικαιοσύνης και χωρίς αναγνώριση τετελεσμένων.  Με το τέλος του πάρτι πρέπει η νέα πολιτική ηγεσία να αρχίσει να στέλνει τους λογαριασμούς για τα σπασμένα και να ασχοληθεί με το καθάρισμα από το φαγοπότι και με το νοικοκύρεμα του «σπιτιού».  Τα κεντρικά σημεία της συνολικής αυτής προσπάθειας είναι ταυτόσημα -καθόλου τυχαία- με το καθάρισμα της «κόπρου του Αυγεία» από το σκάνδαλο/έγκλημα που λέγεται Λαθρο-Μεταλλεία Χρυσού Χαλκιδικής, όπως:   

*της αναδιανομής του συσσωρευμένου πλούτου -κυρίως παράνομου και προϊόντος διαπλοκής- και διάχυσής του προς την κοινωνία 

*του καθολικού πόθεν έσχες μέσα από καθολικό περιουσιολόγιο 

*της κατάργησης νόμων και διατάξεων που εκχωρούν προνόμια και ασυλία και προάγουν τη διαπλοκή

*της χρησιμοποίησης της δημόσιας περιουσίας σαν μοχλό ανάπτυξης και ανασυγκρότησης της χώρας  με οικονομικά, κοινωνικά και περιβαλλοντικά κριτήρια 

*της αξιοπρέπειας σε μισθούς, συντάξεις και παροχές κοινωνικού κράτους 

*της εμπέδωσης της δημοκρατίας παντού 

*της ανάκτησης της εθνικής κυριαρχίας σε όλη την επικράτεια της χώρας με πρώτο και καλύτερο το δικαίωμα στην επιλογή εθνικά βιώσιμης ανάπτυξης 

Οι παγίδες και τα διλήμματα.  

Η τήρηση των περιβαλλοντικών όρων αποτελεί το «βαρύ» επιχείρημα για τους υποστηρικτές της «άνευ όρων και πάση θυσία» μεταλλίας και μεταλλουργίας χρυσού.  Λογής-λογής γυρολόγοι της εταιρείας, του δήμου και των υπουργείων κατακεραυνώνουν τους «οικολόγους» και τους «αντιδρώντες» ότι θα είναι και οι ίδιοι αντίθετοι με την υλοποίηση του έργου αν δεν τηρηθούν αυστηρά (παρακαλώ!) οι περιβαλλοντικοί όροι.  Αυτοί οι εγκάθετοι σίγουρα γνωρίζουν ότι δεν υπάρχουν όροι για να τηρηθούν και να διασφαλίσουν την περιβαλλοντική βιωσιμότητα -όπως επισημάναμε αρκετά επίμονα παραπάνω.  Το κάνουν για να ρίξουν στάχτη στα μάτια και να πιάσουν άτομα στην παγίδα της τήρησης των ανύπαρκτων όρων.  Υπάρχουν όμως και τα αφελή ή ελλιπώς ενημερωμένα άτομα που αναμασούν το ίδιο επιχείρημα επειδή έπεσαν στην παγίδα που έστησαν εταιρεία-δήμος-υπουργείο, ότι τάχα υπάρχουν όροι που αν τηρηθούν τότε «τη γλίτωσαν το περιβάλλον και η περιοχή».  Σ’ αυτήν ακριβώς την κατεύθυνση είναι ενταγμένη η συσταθείσα από το ΥΠΕΚΑ «Επιτροπή Παρακολούθησης Περιβαλλοντικών Όρων» όπως και η άτυπη «συνεργασία» δήμου-εταιρείας για παρακολούθηση των όρων.  Σ’ αυτήν ακριβώς την παγίδα δεν πρέπει να πέσει επουδενί το κίνημα αντίστασης.  Το δίλημμα της τήρησης ή όχι των «όρων» της «επένδυσης» είναι έωλο, επίπλαστο και τελικά ανύπαρκτο.  Το πραγματικό δίλημμα επομένως είναι:  Ακύρωση της «επένδυσης» και του συνολικού πλαισίου που την περιβάλλει ή υλοποίησή της μέσα από μια επίπλαστη και τελικά καταστροφική «νομιμότητα».  Αυτό σε καμια περίπτωση δεν σημαίνει ότι όπου υπάρχουν αποδείξεις ή ενδείξεις αθέτησης ενεργειών - «όρων» της ΑΕΠΟ και των επιμέρους αδειοδοτήσεων πρέπει το κίνημα να σιωπήσει ή να ολιγωρήσει, το αντίθετο οφείλει να τις χρησιμοποιήσει σαν εφαλτήριο για να καταγγείλλει την υποκρισία της εταιρείας και να χρησιμοποιήσει κάθε μέσο για την ακύρωσή τους. 
Επομένως το τρίπτυχο αλληλέγγυα ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, ΑΝΑΤΡΟΠΗ, ΑΝΟΡΘΩΣΗ μπορεί να φέρει ΑΥΡΙΟ τη συνολική και λυσιτελή πολιτική λύση του προβλήματος.    Γιατί σε τελική ανάλυση:  ΑΝΑΤΡΟΠΗ δεν γίνεται χωρίς ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, ΑΝΟΡΘΩΣΗ δεν νοείται χωρίς ΑΝΑΤΡΟΠΗ και το ΑΥΡΙΟ δεν έρχεται χωρίς ΑΝΟΡΘΩΣΗ. 


ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

Χαρακτηριστικές περιπτώσεις από τους ανυπόστατους, ψευδείς και «ήξεις αφήξεις» ισχυρισμούς της εταιρείας στη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων.  Αναλύεται η πρώτη περίπτωση «Αποστράγγιση Ορεινών Όγκων και Λειψυδρία».  
Αντίστοιχα ισχύουν και για τις υπόλοιπες περιπτώσεις. 

Αποστράγγιση Ορεινών Όγκων και Λειψυδρία

Το νερό αποτελεί σήμερα πραγματικό θησαυρό για τις «τυχερές» περιοχές που το έχουν σε επάρκεια.  Εκτός από πηγή ζωής και βιοπορισμού αποτελεί τον πιο βασικό δείκτη ανθρώπινης ευημερίας.  Δυστυχία είναι σήμερα να μην έχεις νερό να πιείς.  Η Χαλκιδική είναι μια περιοχή που συνολικά βρίσκεται στα αρνητικά του ισοζυγίου υδατικών πόρων.  Το θετικό ισοζύγιο της βόρειας Χαλκιδικής είναι ο σημαντικότερος λόγος που κρατάει ζωντανή τη βαριά βιομηχανία της -τον τουρισμό- αλλά και την αγροτοκτηνοτροφία και η υπόλοιπη Χαλκιδική.  Η Β-ΒΑ Χαλκιδική είναι ο βασικός υδροδότης της κεντρικής και μέρους της νότιας Χαλκιδικής.  Η κατάσταση αυτή αναμένεται να αλλάξει ραγδαία με την υλοποίηση των σχεδιαζόμενων νέων μεταλλευτικών δραστηριοτήτων.  Οι λόγοι είναι απλοί και είναι οι εξής:  α) Για να γίνει απόληψη των χρυσοφόρων κοιτασμάτων, τα βουνά που θα ξεκοιλιαστούν πρέπει να έχουν προηγουμένως αποσταγγιστεί από κάθε ίχνος νερού.  Με το δεδομένο ότι η χρυσοφορία είναι ψηγματική (περιεκτικότητα χρυσού μικρότερη από 1 γραμμάριο ανά τόνο εξορυσόμενου υλικού) οι όγκοι των βουνών που θα φύγουν από το χάρτη θα είναι τεράστιοι.  β) Η υδρομεταλλουργία που θα εφαρμοστεί για εμπλουτισμό των εξορυγμένων υλικών σε χρυσό είναι διαδικασία άκρως υδροβόρα.  Για τις Σκουριές θα καταναλώνονται ποσότητες νερού όση η ετήσια κατανάλωση νερού (ύδρευσης-άρδευσης) όλης της Χαλκιδικής.  Το νερό  που θα απομένει θα είναι ένα μικρό κλάσμα του συνολικά διαθέσιμου και στην πλειονότητά του ακατάλληλο για άλλες χρήσεις, παρόλα αυτά η εταιρεία ισχυρίζεται ότι θα το επανεισπιέζει στον αρχικό υδροφορέα (αν και κατά πάσα πιθανότητα ρυπασμένο).  γ) Το όρος Κάκαβος όπου ανήκουν οι Σκουριές είναι υδροδότης όλης της προ του Άθω περιοχής, της περιοχής της Μεγάλης Παναγιάς και εν μέρει του ποταμού Χαβρία που υδροδοτεί/αρδεύει την κεντρική Χαλκιδική.  δ) Για να επιτευχθεί η αποστράγγιση του βουνού θα λειτουργήσουν περιμετρικά εννέα αποστραγγιστικές γεωτρήσεις σε βάθος 140 μέτρα κάτω από το επίπεδο της θάλασσας.  
Αυτά λοιπόν είναι τα δεδομένα που δεν τα αρνείται κανείς -ούτε η ίδια η εταιρεία.  Αυτά τα δεδομένα χρησιμοποιήθηκαν και από την εταιρεία και από την ανεξάρτητη επιστήμη για να καταλήξει ο καθένας όμως σε αντιδιαμετρικά συμπεράσματα όσον αφορά στις επιπτώσεις. 

Εταιρεία:  «Θα υπάρξει κάποια πρόσκαιρη μείωση των υδατικών αποθεμάτων αλλά τελικά η κατάσταση θα επανέλθει κοντά στην αρχική». 

Επιστήμη:  «Η ταπείνωση του υδροφορέα θα είναι μόνιμη και κατά περίπου 600 μέτρα.  Πρακτικά αυτό σημαίνει λειψυδρία και εξαφάνιση όλων των επιφανειακών πηγών νερού.  Κινδυνεύει να ακυρωθεί η χρησιμότητα του φράγματος του Χαβρία (και λόγω της ρύπανσης των υδάτων).  Θα αρχίσει διαδικασία ερημοποίησης σε συνάρτηση και με την καταστροφή των δασών». 

Κάποιος όμως πρέπει να έχει δίκαιο.  Το δίκαιο απονεμήθηκε, ελέω Υ.ΠΕ.Κ.Α., στην εταιρεία με το αιτιολογικό «η εταιρεία έχει πάντα δίκαιο, ακόμα κι όταν λέει ψέματα».  Προσοχή τώρα στην απάτη της τήρησης των όρων που έστησαν εταιρεία-υπουργείο.  Θάρθει η στιγμή που ούτως ή άλλως θα κληθεί για έλεγχο η «Επιτροπή Παρακολούθησης Περιβαλλοντικών Όρων» και θα προχωρήσει σε αυτοψία (πιθανά με τυμπανοκρουσίες από εταιρεία, δήμο, υπουργείο ακόμα και με την παρουσία μιας ολόκληρης κουστωδίας από Μπομπολο-μίντια και παρατρεχάμενους κλακαδόρους).  Και ακόλουθα η «Επιτροπή» θα συντάξει το βαρυσήμαντο πόρισμα ότι:  «δεν συντρέχει κανένας λόγος ανησυχίας για την παρατηρούμενη μειωμένη υδροφορία της περιοχής γιατί αυτή είναι πρόσκαιρη και αναμενόμενη σύμφωνα με τους όρους της υπογραφείσας ΑΕΠΟ.  Η εταιρεία τηρεί απαρέγκλιτα όλους τους τεθέντες όρους αφού η χρήση νερού για την υδρομεταλλουργία δεν υπερβαίνει την ποσότητα που έχει καθοριστεί, όλο το περισσεύον νερό επανεισπιέζεται κανονικά και οι αποστραγγιστικές γεωτρήσεις είναι στον αριθμό και στο βάθος άντλησης σύμφωνες με τις προδιαγραφές».  Και θα περνάει ο καιρός και όλο θα γίνονται έλεγχοι και πάντα η εταιρεία θα είναι σύννομη με τους «όρους», και όλο τα νερά της περιοχής θα λιγοστεύουν και θα εξαφανίζονται.  Μέχρι που θάρθει η ώρα όπου η περιοχή μόνιμα δεν θα έχει πλέον νερά, όσα νερά έχουν απομείνει θα είναι ρυπασμένα, η εταιρεία (αν δεν την έχει ήδη κοπανήσει)  θα νίπτει τας χείρας της, οι αρμόδιοι θα σφυρίζουν αδιάφορα, η «Επιτροπή» θάχει κάνει άψογα τη δουλειά της...και οι κάτοικοι θα γλύφουν τις πληγές και θα ψάχνουν αλλού για νερό ή για φευγιό.  Τελικά ούτε γάτα..αλλά μεγάλη ζημιά.  Και οι «όροι» της προστασίας του περιβάλλοντος τηρήθηκαν και η καταστροφή του περιβάλλοντος έγινε.  Αυτό θα πει να είσαι επαγγελματίας παραχαράκτης και να βάζεις όρους καταστροφής για....να σώσεις το περιβάλλον. 

Αρχέγονο Δάσος και Βιοποικιλότητα

Η έκταση της καταστροφής δεν θα είναι περιορισμένη μόνο λόγω της αποψίλωσης όπως διατείνεται η εταιρεία αλλά εκτεταμένη λόγω της γενικότερης ρύπανσης και αφυδάτωσης της περιοχής.  Το αρχέγονο δάσος δεν πρόκειται να ξαναγίνει ποτέ με τεχνητή φυτική γη όπως διατείνεται η εταιρεία.  Θα χαθεί δια παντός ένας τεράστιος πνεύμονας οξυγόνου και ένα τοπίο μέγιστου φυσικού κάλους.  Σπάνια είδη πανίδας και χλωρίδας θα εκλείψουν δια παντός. 

Λιθογόμωση, Όξινη Απορροή και Τοξικά Μέταλλα - Ρύπανση Υδάτων και Θαλασσών

Το γεωλογικό υπόβαθρο της περιοχής δικαιολογεί τη δημιουργία όξινων απορροών (δηλαδή απορροών θειικού οξέος) και άρα και απορροών βαρέων και τοξικών μετάλλων που διαλύονται από το οξύ, ακόμα και μετά τη «σφράγιση» των ορυγμάτων με λιθογόμωση (μίγμα εξορυγμένων υλικών-αποβλήτων-ολίγου τσιμέντου).  Η εταιρεία ισχυρίζεται το αντίθετο.  Το αποτέλεσμα θα είναι η ανεξέλεγκτη στο μέλλον ρύπανση υδάτων και θαλασσών από θειικό οξύ και τοξικά μέταλλα με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την υγεία, τις δραστηριότητες και την ίδια τη ζωή στην περιοχή. 

Ρύπανση Αέρα και Εδαφών από Αέρια, Σωματίδια και Όξινη Βροχή

Οι εκπομπές σκόνης (από ανατινάξεις, οχήματα, άλλες δραστηριότητες) θα είναι συγκρίσιμες με αυτές των μεγάλων λιγνιτικών πεδίων.  Η σκόνη και τα σωματίδια δεν θα είναι καθόλου αθώα, ούτε οι εκπομπές θα βρίσκονται κάτω από τα όρια επικινδυνότητας, ούτε η έκταση της προσβολής θα είναι περιορισμένη, όπως ισχυρίζεται η εταιρεία.  Ο ιπτάμενος αυτός κίνδυνος θα περιέχει βαρέα τοξικά μέταλλα (κυρίως αρσενικό και κάδμιο, αλλά και αντιμόνιο, βάριο, χρώμιο, νικέλιο, μόλυβδο κλπ) από την αναμόχλευση και λειοτρίβηση του γεωλογικού υποβάθρου της περιοχής -και η ρύπανση του εδάφους θα συνεχίζει για δεκαετίες μετά τη διακοπή λειτουργίας του μεταλλείου.  Το αέριο διοξείδιο του θείου από την καμινάδα διασποράς της μονάδας παραγωγής θειικού οξέος (αέριο αναπνευστικών προβλημάτων και όξινης βροχής) θα είναι κατά αρκετές τάξεις μεγέθους περισσότερο από ό,τι ισχυρίζεται η εταιρεία στη ΜΠΕ και έγινε αποδεκτό από το υπουργείο. 

Χρήση Φονικού Κυανίου

Η εταιρεία προσπαθεί επιμελώς να κρύψει ότι και σήμερα χρησιμοποιείται το φονικό κυάνιο για τον εμπλουτισμό στον Μαντέμ Λάκο και ότι θα συνεχίσουν να χρησιμοποιούνται μερικές εκατοντάδες τόνοι κυανιούχου νατρίου ετησίως και στο μέλλον.  Όταν η εταιρεία ισχυρίζεται ότι η νέες δραστηριότητες θα είναι χωρίς κυάνιο εννοεί χωρίς επιπρόσθετο κυάνιο στη μεταλλουργική μονάδα απόληψης του χρυσού και όχι στις υπόλοιπες διεργασίες εμπλουτισμού.  Η φύση των χρυσοφόρων συμπυκνωμάτων (δυσκατέργαστα), η εξόρυξη (αυθαίρετα) σε άκρως ψηγματική χρυσοφορία και σε άλλα κοιτάσματα πλην των Σκουριών, και η υιοθέτηση μιας μεθόδου (γνωστή σαν μέθοδος ακαριαίας τήξης) που δεν έχει εφαρμοστεί πουθενά στον κόσμο για απόληψη χρυσού, δεν αφήνει πολλά περιθώρια για την αποφυγή της χρήσης επιπλέον κυανίου.  Το θέμα της χρήσης κυανίου είναι ένα επικοινωνιακό παιγνίδι εντυπώσεων από την εταιρεία και το υπουργείο για να καθησυχάσουν την κοινή γνώμη παρά για να παραιτηθούν από «...τον πιο ασφαλέστερο και πιο φιλικό στο περιβάλλον τρόπο επεξεργασίας σε βιομηχανική κλίμακα σήμερα, δηλαδή με κυανιούχα διαλύματα...» όπως αναφέρει πρόσφατα η Ευρωπαϊκή Ένωση Μεταλλουργικών Επιχειρήσεων (Euromine). 

Τοξικά Απόβλητα

Τα τοξικά απόβλητα θα είναι παρόντα σε όλη την περιοχή.  Στις Σκουριές στα ρέματα Καρατζάς και Λοτσάνικο όπου για τον εμπλουτισμό θα χρησιμοποιούνται εκατοντάδες τόνοι της τοξικής νατριούχου ισοπροπυλικής ξανθάτης (SIMPX).  Στο Μαντέμ Λάκο στο χώρο απόθεσης τελμάτων «Κοκκινόλακας» που έχει και το μεγαλύτερο ενδιαφέρον επειδή εκεί θα απορριφθούν 450.000  τόνοι αρσενικούχων μαζί με τουλάχιστον 2 τόνους κυανιούχων αποβλήτων.  Οι ενστάσεις της ανεξάρτητης επιστήμης εστιάζονται σε τρία θέματα.  -Στη ασφάλεια των αποθέσεων υπό την επίδραση ακραίων φυσικών φαινομένων (κυρίως πλημμυρικών) λόγω πλημμελούς θωράκισης (τότε θα είναι η ώρα του ‘’ουαί και αλίμονο’’), -Στη στεγανότητα του τέλματος «Κοκκινόλακας» και -Στη σταθερότητα των αρσενικούχων ενώσεων κάτω από τις συγκεκριμένες συνθήκες αποθήκευσης.  Για το τελευταίο είναι αξιοσημείωτο πως η σταθερότητα του αρσενικού (σκοροδίτης) σχεδιάστηκε μόνο «επί χάρτου» και παρ’ όλα αυτά πρόκειται να εφαρμοστεί στην πράξη χωρίς ούτε καν πιλοτική διακρίβωση. 

Αστοχίες και Ακραία Φαινόμενα - Βιομηχανικά Ατυχήματα Μεγάλης Έκτασης

Σε όλη τη ΜΠΕ είναι διάχυτη η επιθυμία της εταιρείας να υποβαθμίσει και να αποκρύψει το θέμα.  Έφτασε στο σημείο να αναφέρει ατυχήματα μόνο από άσχετες δραστηριότητες (π.χ. πετρελαιοειδή) και όχι από μεταλλευτικές και ιδιαίτερα εξόρυξης χρυσού που είναι τα πιο συχνά και συνάμα τα πιο επικίνδυνα ατυχήματα επειδή σχετίζονται με διαρροή τοξικών ουσιών στο περιβάλλον.  Το γεγονός ότι η περιοχή έχει κατ’ επανάληψη πλημμυρικά και σεισμικά φαινόμενα (όλη η δραστηριότητα κάθεται ιππαστί σε σεισμικό ρήγμα) πάρθηκε υπ’ όψη σαν να επρόκειτο να στηθεί στην περιοχή μια βιοτεχνία και όχι μονάδα παραγωγής και αποθήκευσης θειικού οξέος.  Η δημιουργία τεράστιων τελμάτων επικίνδυνων αποβλήτων με φράγματα ύψους δεκάδων μέτρων μέσα σε κοίτες ποταμών και ρέματα αντιμετωπίστηκε σαν να επρόκειτο για τη διάνοιξη ενός δασικού δρόμου.  Αυτό έγινε προφανώς για να καθησυχάσουν τους κατοίκους και για να αποφύγουν την ανάληψη ευθυνών και περισσότερων (και πιο δαπανηρών) μέτρων ασφαλείας, και με το δεδομένο ότι τα απόβλητα θα παραμείνουν εσαεί ακόμα και μετά την -για οποιοδήποτε λόγο- αποχώρηση της εταιρείας. 

Αυθαιρεσίες στα όρια Εκσκαφής στις Σκουριές και Επέκταση σε Άλλους Μεγαλύτερους Στόχους

Αν και η ΑΕΠΟ(Κ) δόθηκε για το συγκεκριμένο έργο και για συγκεκριμένες δραστηριότητες, η σκόπιμη και προσυνενοημένη ασάφεια (που στηρίχτηκε στις παλιές μειωμένες τιμές του χρυσού) ανοίγει το δρόμο για αυθαίρετες εκσκαφές και μάλιστα χωρίς νέους περιβαλλοντικούς όρους αλλά μόνο με...γνωστοποίηση.  «Πήραμε άδεια για όλη τη μεταλλευτική περιοχή» δηλώνει κομπορρήμων η εταιρεία που, το πόσα βουνά θα εξαφανίσει, το πόσα νερά θα στερέψει και το με πόσα απόβλητα θα γεμίσει το δάσος το εναποθέτει στην αυξημένη τιμή του χρυσού που καθορίζει σαν κοίτασμα ακόμα και τα εκατομμυριοστά χρυσού.  Οι νέοι στόχοι μετά τις Σκουριές:  Τσικάρα, Φισώκα, Πιάβιτσα είναι 100 φορές μεγαλύτεροι και οι χρυσοθήρες τους θεωρούν εύκολη λεία χωρίς τα -κατ’ αυτούς- «γραφειοκρατικά προσκόμματα» γιατί έτσι τους άφησαν να καταλάβουν οι πολιτικοί τους φίλοι. 

Επεξεργασία Κυανιούχων Συμπυκνωμάτων από Άλλες Περιοχές της Ελλάδας και του Κόσμου

Πρόκειται για το πιο κρυφό χαρτί της ΜΠΕ και της ΑΕΠΟ(Κ).  Η εξωφρενικά ρυπογόνος μονάδα μεταλλουργίας στο Μαντέμ Λάκο φυσικά και δεν γίνεται για να επεξεργάζεται μόνο τα συμπυκνώματα των Σκουριών και των άλλων στόχων της Χαλκιδικής όπως προσπαθεί να εμφανίσει η εταιρεία.  Η δυναμικότητά της και το γεγονός ότι δεν προβλέπεται αποσυναρμολόγησή της μετά το πέρας των άλλων δραστηριοτήτων καταμαρτυρούν το γεγονός ότι θα είναι τουλάχιστον «η μεταλλουργία των Βαλκανίων» που θα επεξεργάζεται τα κυανιούχα συμπυκνώματα από μεταλλεία χρυσού στην υπόλοιπη Ελλάδα, τα Βαλκάνια και ίσως και άλλες περιοχές του κόσμου.  OΛΑ τα ΤΟΞΙΚA απόβλητα από αυτή την επεξεργασία θα παραμένουν στη Χαλκιδική εφ’ όρου ζωής. 

Επιπτώσεις στην Υγεία

Για το θέμα αυτό η εταιρεία κατάπιε τη γλώσσα της στη ΜΠΕ και το υπουργείο τη δική του στην ΑΕΠΟ(Κ).  Ή το θεωρούν ως θέμα ήσσονος σημασίας, ή η σιωπή για αυτούς είναι χρυσός, ή θεωρούν τις επιπτώσεις στην υγεία ως «αναγκαίες παράπλευρες απώλειες για την ανάπτυξη της περιοχής», ή και τα τρία μαζί.  Πάντως οι πραγματικές συνθήκες ανάπτυξης της δραστηριότητας (και όχι οι εξιδανικευμένες και ψευδείς που παρουσιάζονται από την εταιρεία) ομοιάζουν με τις συνθήκες που επικρατούν σε άλλες περιοχές του κόσμου με αντίστοιχες δραστηριότητες και όπου η μακρόχρονη διεθνής επιδημιολογική έρευνα τεκμηριώνει ότι ο ανθρώπινος πληθυσμός εκτίθεται σε ποικίλους παράγοντες κινδύνου οι οποίοι συσχετίζονται με αυξημένη νοσηρότητα και θνησιμότητα.  Οι παράγοντες κινδύνου αναφέρθηκαν ήδη ξεχωριστά στα προηγούμενα.  Οι πρώτοι που νοσούν είναι οι εργαζόμενοι που αν και νέοι και υγιείς έχουν την μεγαλύτερη έκθεση σε ποσότητα και συχνότητα.  Οι εργαζόμενοι στα μεταλλεία χρυσού έχουν μικρότερο προσδόκιμο επιβίωσης και εμφανίζουν συχνότερα από το γενικό πληθυσμό καρκίνο της τραχείας και των βρόγχων, του πνεύμονος, του στομάχου και του ήπατος. 

«Εκβιομηχάνιση» και Υπόλοιπες Δραστηριότητες

Η ΜΠΕ αναφέρεται στο θέμα λακωνικά:  «η περιοχή θα μετεξελιχτεί από αγροτοκτηνοτροφική σε βιομηχανική»  προσπερνώντας έτσι αβλεπί μερικές κρυφές αλλά πολύ σκληρές αλήθειες για αυτή την «εκβιομηχάνιση».  Η εταιρεία χρυσού και οι περί αυτήν δορυφόροι παρουσιάζουν την εκβιομηχάνισή τους σαν τον από μηχανής θεό που θα δόσει τέλος στην ανεργία και στην ανέχεια της περιοχής.  Με την απύθμενη έφεση που τους διακατέχει για ψεύδος, χρησιμοποιούν τον πραγματικά δελεαστικό όρο εκβιομηχάνιση (μόνο αφελείς θα απέρριπταν a priori την εκβιομηχάνιση) για να καλύψουν την μόνιμη υπο-ανάπτυξη και την οριστική απο-βιομηχάνιση της περιοχής στο όνομα του τεράστιου (αθέμιτου) κέρδους τους που σκιάζει καθε τι άλλο.  Γιατί άραγε δεν είναι εκβιομηχάνιση η σύγχρονη τουριστική μονάδα, η καλλιέργεια και επεξεργασία/τυποποίηση, η σύγχρονη κτηνοτροφική/μελισσοκομική μονάδα και η επεξεργασία των προϊόντων, η αξιοποίηση των προϊόντων του δάσους κλπ, κλπ;  Φυσικά και είναι, αλλά αυτές είναι δραστηριότητες ασυμβίβαστες με την αποψίλωση, την αφυδάτωση και τη διασπορά τοξικών.  Είναι ασυμβίβαστες ακόμα και με την ιδέα ότι παραδίπλα κάποιοι τζιράρουν με το ξεκοίλιασμα των βουνών και τη χρήση τοξικών.  Με το πρώτο συναγερμό για διαρροή τοξικών (έστω και εικονικά από την εταιρεία για να ξεφορτωθεί πιο εύκολα τους «ανταγωνιστές» της) οι τουρίστες θα συνωστίζονται στη Χαλκιδική και οι κάτοικοι π.χ. της Θεσσαλονίκης θα ποδοπατούνται για να αγοράσουν προϊόντα  από τη Χαλκιδική (sic!).  Τα ίδια σχεδόν επιχειρήματα ανέπτυξαν οι χρυσοθήρες και στους κατοίκους χωριών της Ελβετίας αλλά εισέπραξαν το μεγάλο ΟΧΙ (επειδή εκεί ρωτήθηκαν αφού πρώτα ενημερώθηκαν).   

Η Τελική Κατάσταση της Περιοχής

Στη ΜΠΕ η εταιρεία εμφανίζει -δειλά είναι η αλήθεια- την περιοχή να αποδίδεται μετά από περίπου τριάντα χρόνια μεταλλευτικής δραστηριότητας σε καλύτερη κατάσταση από ότι η σημερινή, αντιφάσκοντας ακόμα και με τα ίδια τα επιμέρους εξωραϊσμένα συμπεράσματα της ΜΠΕ για κάποιες μόνιμες και μη αναστρέψιμες βλάβες.  Στο συνολικό όφελος φυσικά συνυπολογίζει και τον πλουτισμό των ιθαγενών από τη χρυσοφόρα εκμετάλλευση (!!).  Δεν βρέθηκε εκ των υστέρων ούτε ένας «εκπρόσωπος» της εταιρείας που να στηρίζει σοβαρά και ανοιχτά ένα τέτοιο ενδεχόμενο πλην του πλέον γνήσιου «εκπροσώπου» της χρυσοθηρίας Χρήστου Πάχτα.  Η ανεξάρτητη επιστήμη είναι σε όλους τους τόνους και σε όλα τα μήκη κύματος ξεκάθαρη και κατηγορηματική:  η περιοχή θα έχει πληγεί ανεπανόρθωτα και αμετάκλητα.  Εμείς συμπληρώνουμε:  όπως και όλη η χώρα.  


Επειδή όλα τα παραπάνω μπορεί να σας φαίνονται υπερβολικά διαβάστε παρακάτω τι είπε ο αγωνιστής Αρχιμανδρίτης π. Χριστόδουλος, Πνευματικός και εφημέριος του Ησυχαστηρίου “Παναγία, η Φοβερά Προστασία” στην μεγαλειώδη συγκέντρωση διαμαρτυρίας κατά των μεταλλείων στις Σκουριές που είχε και ένταση και παλμό, και πραγματοποιήθηκε στις 24-02-2013 στην Μεγάλη Παναγία Χαλκιδικής. 

Κατόπιν αιτήσεως των κατοίκων, κύριος και πρώτος ομιλητής είχε ορισθεί ο αγωνιστής Αρχιμανδρίτης π. Χριστόδουλος, Πνευματικός και εφημέριος του Ησυχαστηρίου “Παναγία, η Φοβερά Προστασία”, που εδρεύει στην Μεγάλη Παναγία Χαλκιδικής. Ο κόσμος παρ’ ότι η ομιλία του ήταν μακροσκελής, τον παρότρυνε να συνεχίσει. Την δημοσιεύουμε αυτούσια και σας συνιστούμε να την διαβάσετε. Αξίζει!

Αρχιμ. π. Χριστοδούλου Αγγελόγλου, Πνευματικού και εφημερίου του Ι. Γ. Ησυχαστηρίου «Παναγία, η Φοβερά Προστασία»

Κάτοικοι της Μεγ. Παναγίας και της Ιερισσού με παρακάλεσαν να μιλήσω σήμερα στην αγάπη σας και, αφού προηγουμένως έθεσα το θέμα στην Γεροντική Σύναξη του Ησυχαστηρίου, έκανα υπακοή.

Πριν σας καταθέσω όσα οφείλω, θέλω να σας διαβιβάσω την αμέριστη συμπαράσταση της Αδελφότητας του Ιερού Ησυχαστηρίου μας, το οποίο σταθερά από το 2006 στα πλαίσια της γνωμοδότησης της τοπικής κοινωνίας για το επενδυτικό σχέδιο ανάπτυξης, εγγράφως, ως οι νόμοι ορίζουν, μαζί με τους άλλους φορείς κατέθεσε την αρνητική του θέση γι’αυτό το οικονομικό και περιβαλλοντικό έγκλημα. Έκτοτε το Ησυχαστήριο έχει νομίμως εξουσιοδοτήσει τον ομιλούντα να το εκπροσωπώ στα Συντονιστικά όργανα των Επιτροπών, να συμπαραστέκομαι νυχθημερόν δίπλα στους κατοίκους, που με τον δίκαιο αγώνα τους αγωνίζονται με όλες τους τις δυνάμεις να μην καταστραφεί ο τόπος τους και το μέλλον των παιδιών τους. Η Αδελφότητα του Ησυχαστηρίου μού είπε να σας διαβιβάσω ότι η Παναγία, η Φοβερά Προστασία, παρ’όλες τις συνέπειες που υφίστανται τα μέλη που Την υπηρετούν, σε καμμία περίπτωση δεν θα μετατραπεί σε «Παναγία αδιαφορούσα» για την καταστροφή τη δική σας και του τόπου μας. Δεν είναι τυχαίο ότι η Παναγία επονομάσθη και «Ορος αλατόμητον».

Αυτά όσον αφορά την αμέριστη αγάπη και συμπαράσταση της Αδελφότητας του Ησυχαστηρίου στον δίκαιο και νόμιμο αγώνα σας.

Όσα θα πω στην συνέχεια, θέλω να διευκρινίσω ότι: α) δεν τα λέω με την ιδιότητά μου ως Ιερέας αλλά ως Έλληνας πολίτης, και β) ότι έχω υπ’όψιν μου ότι ο Χριστός στον Οποίο ομνύει το Σύνταγμά μας, επί 30 χρόνια εκάθητο εν ησυχία και ουδείς ενοχλήθη. Τρία χρόνια βγήκε στην δημόσια ζωή και στο κήρυγμα και ο κόσμος Τον επευφημούσε. Μ. Δευτέρα, Μ. Τρίτη, Μ. Τετάρτη, τρεις ημέρες άσκησε κριτική στο κατεστημένο της εξουσίας λέγοντάς τους: «ουαί», και Τον σταύρωσαν. Ο Τίμιος Πρόδρομος επί χρόνια κήρυττε δημοσίως, όταν όμως απηύθυνε στον βασιλέα το: «ουκ έξεστι», του πήραν αμέσως το κεφάλι. Όσα λοιπόν θα σας πω, τα λέω εν πλήρη επιγνώσει των συνεπειών.

Η σημερινή συγκέντρωση πραγματοποιείται ως διαμαρτυρία για τα όσα πρωτόγνωρα λαμβάνουν χώρα αυτές τις μέρες και τις νύχτες στην περιοχή από Ουρανούπολη έως το επίκεντρο της Μ. Παναγίας. Κλήθηκε το πανελλήνιο από όλα τα ΜΜΕ, και τον πολιτικό κόσμο, να καταδικάσουν τα όσα έλαβαν χώρα στις Σκουριές, και ήρξαντο εις καθείς, πάντες -πριν ο αρμόδιος Εισαγγελέας και το αρμόδιο δικαστήριο αποφανθεί- να υπακούουν και να καταδικάζουν τα γεγονότα και τους διαπράξαντες. Το άρθρο 185 Π.Κ. ορίζει ότι: «όποιος εγκωμιάζει δημοσίως και με οποιονδήποτε τρόπο έγκλημα που διαπράχθηκε, τιμωρείται με φυλάκιση». Συνεπώς, από το νόμο δεσμεύομαι να εγκωμιάσω το οποιοδήποτε έγκλημα. Εψαξα όμως να βρω ποιο άρθρο του Π.Κ. ορίζει να καταστώ Εισαγγελέας και Δικαστής, και πριν αποφανθεί το αρμόδιο Δικαστήριο για τους δράστες και τις πράξεις, να τους καταδικάσω εγώ. Δεν βρήκα να υπάρχει τέτοιος νόμος, και συνεπώς δεν νομιμοποιούμαι να καταδικάσω τον οποιονδήποτε, πριν καν βρεθεί, πριν να απολογηθεί, απλώς επειδή έτσι το όρισαν τα ΜΜΕ.

Μετά τα γεγονότα της Ολυμπιάδος το 2002-2003, πολλοί κάτοικοι είχαν κατηγορηθεί και είχαν μηνυθεί για εγκληματικές πράξεις κατά της τότε εταιρείας και κατά της αστυνομικής αρχής, και οι κατηγορούμενοι -ενώ είχε κινηθεί δίωξη εις βάρος τους- όταν το ΣτΕ απεφάνθη ότι το έργο ήταν αντισυνταγματικό και καταστροφικό για το περιβάλλον και μη συμφέρον για το ελληνικό δημόσιο, οι κατηγορούμενοι ως «εγκληματίες» αθωώθηκαν, διότι απλούστατα κάποιοι άλλοι δεν εσέβοντο το Σύνταγμα και τους νόμους και αυτοί αγωνίζοντο με αφοσίωση για την υπεράσπιση των όσων ο Συνταγματικός νομοθέτης βάσει του άρθρου 120 έχει εναποθέσει στο φιλότιμο και τον πατριωτισμό των Ελλήνων.

Ένας σοφός αρχαίος πρόγονός μας, ο Σόλων, είπε: «Μηδένα προ του τέλους μακάριζε». Ο Χριστός λέει: «Μην κρίνετε» και «μηδένα προ του τέλους καταδίκαζε». Γιατί έχει ο καιρός απίστευτα γυρίσματα· εσύ που σήμερα καταγγέλλεις τους δημότες σου για συμμετοχή τους σε δομημένη τρομοκρατική οργάνωση, μπορεί αύριο να βρεθείς στην θέση του κ. Τσοχατζόπουλου, τέως Υπουργού Ανάπτυξης, που τότε υπέγραψε μαζί σου την σύμβαση για την «ανάπτυξη» αυτής της περιοχής, ή του κ. Παπακωνσταντίνου που υπέγραψε την ΜΠΕ.

Από την στιγμή που το ΣτΕ αποφανθεί ότι το έργο αυτό είναι αντισυνταγματικό και καταστροφικό για την περιοχή, ίσως το ποινικό δικαστήριο να αποφανθεί ότι δεν είναι για καταδίκη αυτοί που με μια μικρή καταστροφή, αποδεδειγμένα παράνομων εγκαταστάσεων, προσπάθησαν απεγνωσμένα να σταματήσουν λόγω διαφθοράς των Αρχών την τεράστια καταστροφή χιλιάδων στρεμμάτων αρχέγονου δάσους μέχρι να αποφανθεί το αρμόδιο όργανο, το Συμβούλιο της Επικρατείας.

Όταν πήγαν μπροστά στον Θεό την πόρνη και Του είπαν: Πιάσαμε την γυναίκα αυτή επ’ αυτοφώρω μοιχευομένη και ο νόμος λέγει ότι πρέπει να την λιθοβολήσουμε, Εσύ τι λες; Εκείνος –αν και Νομοθέτης- δεν την καταδίκασε· είπε στους απαιτούντες την καταδίκη της: «ο αναμάρτητος υμών πρώτος τον λίθον βαλέτω». Και τότε οι πάντες αποσύρθηκαν, όντες υποκριτές και όχι δίκαιοι.

Όλοι αυτοί που κατέστρεψαν την πατρίδα μας, που κατέστρεψαν τους Έλληνες και τους έκαναν κατά χιλιάδες απεγνωσμένοι να αυτοκτονούν, που έκλεψαν τα χρήματα των συμπολιτών μας, που κατέστρεψαν το ασφαλιστικό σύστημα και καρκινοπαθείς δεν έχουν χρήματα να πάρουν τα φάρμακά τους, που κόβουν την λιγοστή βοήθεια από τους αναπήρους, που εκχώρησαν την εθνική κυριαρχία μας, που κατάσχουν τα σπίτια και άλλα περιουσιακά στοιχεία των συμπολιτών μας, που κατέστησαν ανέργους την μισή Ελλάδα, που έκαναν τους Έλληνες να ψάχνουν το φαγητό τους στα σκουπίδια και να κοιμούνται στα παγκάκια, που…που…που…, που ξεπούλησαν στα οικονομικά συμφέροντα την δημόσια περιουσία χωρίς να κερδίσει τίποτα το δημόσιο, αντί σήμερα αυτοί να καταδικάζονται για τα ειδεχθή δικά τους εγκλήματα, προσπαθούν -και κατάφεραν- να δείξουν σε συνεργασία με τα ΜΜΕ ότι πρέπει να καταδικασθούν αυτοί που πωλούν ακόμα και «κουλούρια» χωρίς άδεια για να επιβιώσουν, όλοι αυτοί, με τη συνδρομή των ΜΜΕ απαιτούν από εμάς χωρίς ντροπή -προκειμένου να καλύψουν την ενοχή τους- να καταδικάσουμε αγνώστους, και όχι αυτούς που κατέστρεψαν έναν ολόκληρο Λαό. Σε αυτούς λοιπόν, ένα τους ταιριάζει, το: «Ουαί υμίν υποκριταί».

ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΜΕ, ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΗΘΙΚΟΙ ΑΥΤΟΥΡΓΟΙ ΤΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΣΤΙΣ ΣΚΟΥΡΙΕΣ, ΚΑΙ ΠΟΙΟΙ ΑΝΑΓΚΑΣΑΝ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΤΟ ΝΟΜΟ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥΣ

1) 20 Μαρτίου 2012, με λεωφορεία της Ελληνικός Χρυσός, εκατοντάδες υπάλληλοί της, με «μπροστάρη» τον αντιδήμαρχο κ. Μοσχόπουλο ανέβηκαν στις Σκουριές, πυρπόλησαν το φυλάκιο των κατοίκων, και περί τα 450 άτομα όρμησαν και βιαιοπράγησαν πάνω σε 30 φιλήσυχους κατοίκους, πολλοί εκ των οποίων γυναικόπαιδα, με την απόλυτη ανοχή της ελληνικής αστυνομίας και -αν ενημερώθηκε- της Εισαγγελέως. Το Α.Τ. Αρναίας άφησε τους 450 να ανέβουν στο βουνό, και ταυτοχρόνως απέκλεισε και δεν επέτρεπε να ανέβουν οι κάτοικοι της περιοχής προς βοήθεια των εγκλωβισμένων, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει η ζωή των 30 κατοίκων.
Εκείνη την ημέρα διαπράχθηκαν από δομημένη ομάδα πλήθος εγκλημάτων εκ προμελέτης και προθέσεως. Βάσει του Άρθρου 411 Π.Κ., οι εργοστασιάρχες είναι υπεύθυνοι για τα πταίσματα που διαπράττουν οι υφιστάμενοί τους. Η ελληνική αστυνομία έκανε καμία προσαγωγή εκείνη την ημέρα; Τι έκανε; Είχε στείλει 3 αστυνομικούς να βλέπουν το ξύλο που τρώνε οι 30 κάτοικοι, και τον εμπρησμό του φυλακίου. Ενώπιον του κ. Εισαγγελέως Πρωτοδικών Πολυγύρου κατέθεσα την από 24-9-2012 συμπληρωματική κατάθεσή μου για τις ευθύνες της ΕΛ.ΑΣ., και την επιδεικτική εγκληματική αμέλειά της.

2) Μετά από την εγκληματική αυτή ενέργεια, σταδιακά η εταιρεία παρανόμως έκλεινε τους δασικούς κοινόχρηστους δρόμους και προσέλαβε σεκιουριτάδες, οι οποίοι επέβαλαν εκεί δικό τους «νόμο», ενώ η κοινωνία διαδήλωνε και «έβραζε», ο πανελλαδικός τύπος βούιζε, το διαδίκτυο κατήγγελνε τους κουκουλοφόρους σεκιουριτάδες του Κακάβου.

3) Δέκα ημέρες αργότερα, η αντιπολίτευση του Δήμου στην από 31-3-2012 Συνεδρίαση, ζήτησε να τεθεί ως θέμα συζήτησης προ ημερησίας διατάξεως το μείζον γεγονός της συμπλοκής στις Σκουριές, και να αποδοθούν ευθύνες στον αντιδήμαρχο κ. Μοσχόπουλο, διότι δεν δικαιούται να πρωτοστατεί σε αυτοδικίες και να πηγαίνει με 500 υπαλλήλους της ιδιωτικής εταιρείας ενάντια σε 30 γυναικόπαιδα, δημότες του. Ο Δήμαρχος και η Πρόεδρος του Δ.Σ. δεν θέλησαν να συζητηθεί το θέμα, ούτε καν να τεθεί προς ψήφιση, με αποτέλεσμα, βλέποντας η μειοψηφία ότι ο Δήμαρχος δεν ήθελε να συζητηθεί αυτό το μεγάλο πρόβλημα που είχε προκύψει, αλλά έκρινε ως θέματα μεγαλύτερης σημασίας την ανθοκομική έκθεση του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων και τα σεμινάρια του Πυροσβεστικού Σώματος, η μειοψηφία μη αντέχοντας την υποκρισία και την εγκληματική αδιαφορία όπως ήταν φυσικό, αποχώρησε από το Δ.Σ. Όταν οι Ιερισσιώτες έμαθαν πως ο Δήμαρχος και η Πρόεδρος αρνήθηκαν να συζητήσουν τα γεγονότα των Σκουριών και να τα καταδικάσουν ώστε να ηρεμήσουν τα πνεύματα, αυθόρμητα μαθαίνοντας το γεγονός προσήλθαν, επί το πλείστον νέοι, και έγιναν όσα έγιναν. Ο Δήμαρχος τότε αντί να καταδικάσει την δομημένη ομάδα των υπαλλήλων της εταιρείας που πυρπόλησαν το φυλάκιο, που βιαιοπράγησαν κατά 30 γυναικόπαιδων κ.λ.π., κατήγγειλε ως μέλη δήθεν δομημένης τρομοκρατικής ομάδας τον αρχηγό της μειοψηφίας κ. Βλαχόπουλο και πλήθος οικογενειαρχών κατοίκων της ευρύτερης περιοχής.

4) Μετά από αυτά τα επεισόδια, κουκουλοφόροι με μάσκες επέβαλαν τον δικό τους «νόμο» στις Σκουριές αυθαιρέτως, εντελώς παράνομα σταματούσαν κατοίκους, κορίτσια, παιδιά μέσα στο βουνό, απαιτούσαν εξακρίβωση στοιχείων, ρωτούσαν πού πάνε, εγκλώβιζαν αυτοκίνητα κοριτσιών, φωτογράφιζαν και βιντεοσκοπούσαν τους περαστικούς και τις πινακίδες των αυτοκινήτων, προειδοποιώντας ότι εάν στην περιοχή συμβεί κάτι θα θεωρούν ύποπτους αυτούς τους φιλήσυχους κατοίκους. Από την εταιρεία επί της δημόσιας κοινόχρηστης δασικής οδού τέθηκαν παρανόμως μπάρες και παρεκώλυαν την ελεύθερη διακίνηση των πολιτών, προκαλώντας απερίγραπτα το δημόσιο περί δικαίου αίσθημα. Στις 19-4-2012 κατέθεσα στο Α.Τ. Αρναίας την από 18 Απριλίου 2012 κατεπείγουσα αίτησή μου, διά της οποίας γνωστοποιούσα τις προκλήσεις των άγνωστων κουκουλοφόρων και ζητούσα να προβούν σε όσα ο νόμος ορίζει προς αποκατάσταση της παρεκτραπείσης δημοσίας τάξεως. Η αίτησή μου έλαβε Α.Π. 9009/20/536/19.4.2012. Πήγα αμέσως στην αντιεισαγγελέα Πολυγύρου, κα Κεχαγιά, να καταθέσω την εν λόγω αίτησή μου και αφού είδε το περιεχόμενό της και το αίτημά μου, αρνήθηκε να την παραλάβει και έδωσε εντολή και στην Γραμματέα της Εισαγγελίας να μην την παραλάβει, με αποτέλεσμα να αναγκασθώ να της την κοινοποιήσω στις 20-4-2012 εξωδίκως με αριθμό έκθεσης επίδοσης 2644-Δ/ 20.4.2012 με τον δικαστικό επιμελητή κ. Δημητριάδη, την κοινοποίησα και την παρέλαβαν και έλαβαν γνώση η Αστυνομική Δ/νση Πολυγύρου, ο Εισαγγελέας Εφετών Θεσσαλονίκης και ο Εισαγγελέας Αρείου Πάγου. Τι έπραξαν; Τίποτα απολύτως. Εν τω μεταξύ η κα Ιγγλέζη Αικατερίνη (νυν βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ) μαζί με άλλους κατοίκους με την υπ’αριθ. 28-3-2012 με Α.Π. 7905 καταγγελία τους στο Δασαρχείο, κατήγγειλαν τις έκνομες ενέργειες της εταιρείας. Επίσης η Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα Μ. Παναγίας κατήγγειλε τις έκνομες ενέργειες στο Δασαρχείο και στην Εισαγγελία. Στις 12-4-2012 κάτοικοι της Μεγάλης Παναγίας κατέθεσαν μήνυση για τις έκνομες ενέργειες των κουκουλοφόρων σεκιουριτάδων και της εταιρείας.

Στις 20 Απριλίου 2012 σε δημόσιο δασικό δρόμο, ο ομιλών και συμπορευόμενοί μου γίναμε δέκτες των έκνομων ενεργειών των σεκιουριτάδων, παρεμποδίσθηκε η διέλευσή μας, και ο δικηγόρος κ. Κανελλόπουλος ζήτησε να ακολουθηθεί η διαδικασία του αυτοφώρου. Το αποτέλεσμα; Χωρίς μήνυση, χωρίς ένταλμα σύλληψης, χωρίς κατηγορητήριο, συλληφθήκαμε εγώ και 8 άτομα και κρατηθήκαμε στο Α.Τ. Αρναίας μέχρι τις πρωινές ώρες, όπου αφού είδαν ότι δεν συμβιβαζόμασταν και δεν ανακαλούσαμε, μας άφησαν ελεύθερους αφού είχαν φροντίσει προηγουμένως να διαρρεύσει στο διαδίκτυο ότι συνελήφθη ο παπάς με τους κατοίκους. Στις 21-4-2012 οι εγκαλούμενοι οδηγήθηκαν με την αυτόφωρη διαδικασία στο δικαστήριο, όπου πήραν 48ωρη αναβολή, και στον Πολύγυρο εκ νέου συνέλαβαν εμένα με παράνομες διαδικασίας με μήνυση του κ. Στρατουδάκη με ψευδείς κατηγορίες. Πήραμε κι εμείς 48ωρη προθεσμία και ορίσθηκε η δίκη για τις 23-4-2012, προκειμένου να ετοιμάσω το απολογητικό υπόμνημά μου. Στις 23-4-2012 το πρωί πήγα με τον συνήγορό μου και τους μάρτυρές μου να καταθέσω το απολογητικό μου υπόμνημα στην αντιεισαγγελέα κα Σαριδάκη, η οποία είπε στον συνήγορο και σε εμένα και ενώπιον άλλων, ότι α) δεν παραλαμβάνει το απολογητικό μου υπόμνημα, δεν θέλει να το δει, β) δεν μπορεί να μας δώσει τα στοιχεία της δικογραφίας διότι μελετά τι έχει καταγγείλει η εταιρεία, γ) άρχισε εν ψυχρώ να συκοφαντεί εμένα σε τρίτους, δ) και χωρίς να δει καθόλου το απολογητικό μου υπόμνημα απεφάνθη στον συνήγορό μου ότι πρόκειται περί μυθιστορήματος!! Ηταν η Εισαγγελέας που σε λίγο θα με δίκαζε. Μπορεί να κατανοήσει κανείς τι σήμαιναν όλα αυτά λίγο πριν την έναρξη της δίκης.

Η υπόθεση κατά της εταιρείας εκδικάστηκε, το δικαστήριο απεφάνθη ότι ήταν έκνομες οι ενέργειες των σεκιουριτάδων, αλλά λόγω δήλωσης άγνοιας και υπακοής τους στην εταιρεία, η ποινική δίωξη κινήθηκε κατά των νομίμων εκπροσώπων της εταιρείας. Ετσι εκδόθηκε η υπ’αριθ. 788/2012 απόφαση του Μονομελούς Πλημ/κειου Πολυγύρου. Κατά την εκδίκαση της μηνύσεως της εταιρείας εις βάρος μου, όλοι της εταιρείας αποχώρησαν και ερήμην τους το δικαστήριο με αθώωσε. Τι κι αν επικαλεσθήκαμε την ελληνική δικαιοσύνη, τι κι αν αυτή απεφάνθη; Η εταιρεία και οι κουκουλοφόροι με την βοήθεια του Δασάρχη Αρναίας και με το από 25-4-2012 με Α.Π.9809 έγγραφό του, ξαναέβαλαν τις μπάρες, και οι κουκουλοφόροι ξανά, εν γνώσει τους πλέον για την απόφαση του Δικαστηρίου, προέβαιναν στις προκλητικές έκνομες ενέργειες μη σεβόμενοι την απόφαση του Δικαστηρίου. Εμείς απευθύναμε αιτήσεις στον Δασάρχη, εκείνος δεν μας απαντούσε, τις κοινοποιούσε στην Εισαγγελία Πολυγύρου, εκείνη τις έβαζε στο συρτάρι της, καταγγέλαμε στην αστυνομία εκείνη τις κοινοποιούσε στην Εισαγγελία…
Η απόφαση του Δικαστηρίου δεν ετηρείτο, οι έχοντες την ευθύνη της τήρησης των νόμων δεν επέβαλαν τον νόμο.
Ζητήσαμε να μάθουμε την διεύθυνση της εταιρείας security, για να της στείλουμε εξώδικη επιστολή να συμβουλεύσει τους υπαλλήλους της να σεβαστούν την απόφαση του Δικαστηρίου και να σταματήσουν να παρανομούν και να προκαλούν το δημόσιο αίσθημα. Η αστυνομία το αρνήθηκε. Καταθέσαμε αίτηση για εισαγγελική παραγγελία και η αντιεισαγγελέας κα Κεχαγιά την απέρριψε· η βούληση των αρχών προφανώς ήταν να μην ενημερώσουμε την security.
Στις 24-12-2012, παραμονές Χριστουγέννων, πάλι παρεμποδίσθηκαν κάτοικοι από τους σεκιουριτάδες, πάλι δέχθηκαν τις έκνομες ενέργειές τους και κάλεσαν την αστυνομία. Εκείνη διαπίστωσε τις έκνομες ενέργειες και κίνησε την αυτόφωρη διαδικασία. Όμως τα αυτεπάγγελτα αδικήματα εφ’ όσον εκ του νόμου δεν ανακαλούνται, από την προϊσταμένη τους αρχή όμορφα στην περιοχή μας ανασκευάζονται. Ταυτόχρονα η εταιρεία προέβαινε και σε άλλες έκνομες ενέργειες που καταγγέλλονται από πολίτες, και κατατίθεντο.
Για όλα αυτά που έπρατταν οι κουκουλοφόροι του Κακάβου, που δεν υπήκουαν στην δικαστική απόφαση, που προκαλούσαν το δημόσιο αίσθημα, δύο τινά συνέβαιναν: ή η Εισαγγελέας και η αστυνομία δεν επέβαλαν τον νόμο ή αδυνατούσαν να τον επιβάλουν λόγω πολιτικής ή δικής τους βούλησης, με αποτέλεσμα οι ίδιοι ως ηθικοί αυτουργοί να αναγκάσουν κάποιους να πάρουν το νόμο στα δικά τους χέρια.

Λένε ότι είμαστε λίγοι. Εγώ δεν θα μπω στο παιχνίδι των λίγων ή πολλών. Έχω να τους πω όμως ότι: 1) μια δημοκρατία αναγνωρίζει και σέβεται και προστατεύει τα δικαιώματα και μιας χελώνας «καρέτα-καρέτα».
2) Σε αυτή την χώρα την ιστορία την έκτισαν και την έγραψαν οι λίγοι, όχι τα εκατομμύρια, αλλά οι «300»,
3) στο υπέδαφος, το πολύτιμο μέταλλο ο χρυσός, είναι σε πολύ μικρή ποσότητα σε σχέση με τα άλλα μέταλλα και μπακίρια, 0,8 γρ. ανά τόνο, αλλά σύμφωνα με αυτούς συμφέρει η καταστροφή όλου του τόπου για την απόκτησή του. Οι Σκουριές γίνονται αιτία όλοι στην Ελλάδα να «ξεσκουριάσουμε», να αναδειχθείτε εσείς μέσα από την κοινωνία ως χρυσός. Ο χρυσός για να ανακτηθεί και αναδειχθεί, πρέπει να περάσει από φωτιά. Ο Προφήτης είπε: «ώσπερ δοκιμάζεται εν καμίνω χρυσός, ούτως εκλεκταί καρδίαι παρά Κυρίω».
Σήμερα όλοι εσείς δοκιμάζεσθε και η Διεθνής Αμνηστία ακόμα καταδικάζει την βία που δέχεσθε, και αποδεικνύεται ότι είσθε φλέβα καθαρού χρυσού 24 καρατίων, και είμαι περήφανος που είμαι κοντά σας, δίπλα σας. Η τρόϊκα της Ευρώπης μπορεί να υπέγραψε ότι τα θέλει όλα, η τρόϊκα της κυβέρνησης μπορεί να υπέγραψε «πάρτα όλα». Ας μην ξεχνάμε όμως, ότι ο Συνταγματικός νομοθέτης έχει θεσπίσει το Σύνταγμα στο Όνομα μιας άλλης «τρόϊκας», η Οποία το άδικο δεν το ευλογεί και δεν το προσυπογράφει, και αυτή η «Τρόϊκα» (Αγία Τριάδα) δεν έχει βάλει την υπογραφή Της σε κανένα επενδυτικό σχέδιο καταστροφής, και δεν πρόκειται να την βάλει. Προσέξτε όμως εσείς να μην βάλετε οικειοθελώς την δική σας υπογραφή, όπως κάνετε με το DNA σας στον Πολύγυρο.

Τελειώνοντας, αφιερώνουμε και διατρανώνουμε σε όλη την Ελλάδα:

«Χρυσάφι είν’ ο τόπος μας,
χρυσάφι το νερό μας,
χρυσάφι είναι το βουνό
και τ’ όμορφο χωριό μας.

Χρυσάφι είν’ ο ήλιος μας,
χρυσές οι αμμουδιές μας,
χρυσάφι η αγάπη μας,
χρυσές και οι καρδιές μας.

Το χωριό μου το πονάω,
τ’ αγαπώ, δεν το πουλάω!
Ας το μάθουνε καμπόσοι,
πως θα γίνουμε “τρακόσιοι” ! »

Σας ευχαριστώ.

Aρχιμ. π. Χριστόδουλος Αγγελόγλου


Μπορείτε βέβαια να ακούσετε και να δείτε τον ίδιο (και όχι μόνο), 
στην μαγνητοσκόπιση που ακολουθεί: